Voor mensen met een handicap of kwetsbare ouderen is seks gauw een drempel. Of erger: iets waarop ze denken geen recht te hebben. Seksuele zorgvraag kan soelaas bieden, al blijft het (te) vaak onder de radar. Zonde, vindt sekswerkster Sigrid.
Seksualiteit bij mensen uit kwetsbare groepen blijft nog te vaak een taboe. Nochtans verschilt hun nood aan seksualiteit niet van die van andere mensen. Dat bewijzen de cijfers (Aditi vzw): in een jaar tijd steeg het aantal aanvragen voor seksuele zorgvraag met 20 %.
Stap durven zetten naar seksuele zorgvraag
Als sekswerkster Sigrid Schellen (33) terugblikt op wat ze tot nu toe meemaakte, weet ze dat kwetsbare mensen evenveel recht hebben op seksuele beleving.
“Zeker 1 op de 10 van mijn klanten behoort tot een kwetsbare groep”, zegt Sigrid. “Ik zie ook een evolutie sinds ik seksuele zorgvraag probeer te normaliseren door er open over te zijn. Mensen durven meer de stap te zetten en contact met me te zoeken.”
“Vooral mensen met een fysieke handicap of ouderen bereiken me. Iemand met een mentale handicap zie ik zelden. Ik pas er ook mee op. Je loopt snel het risico om meer schade toe te brengen dan goed te doen. Ik ben niet geschoold om specifieke problematieken te begrijpen. Die mensen zijn beter af bij de medewerkers van een vzw als Aditi.”
Kleinzoon helpt opa van 87
Dat seksuele zorgvraag zo’n taboe is, zit Sigrid hoog. “Waarom hebben we de neiging om die mensen zo te betuttelen? Nergens voor nodig. Het zijn mensen van vlees en bloed, met dezelfde gevoelens als jij en ik. Maar om de een of andere reden hebben we het moeilijk om te aanvaarden dat ze evenzeer verlangen naar seks en liefde”, zegt ze.
“Ik had ooit een klant van 87 jaar. Zijn kleinzoon had hem mijn nummer gegeven. Geweldig toch! Het zijn niet de sekswerkers of de mensen uit een kwetsbare groep die het taboe in stand houden, wel de buitenwereld. Ik heb niet het gevoel dat ik zomaar een geil fantasietje verkoop. Ik geef iets wat voor íedereen belangrijk is.”
Openbloeien
“We moeten er geen doekjes om winden. Voor deze mensen is het moeilijker om een partner te vinden”, gaat Sigrid verder. “Maar ook zij hebben huidhonger. Ook zij willen affectie."
"Denk je dat seks de essentie is als ze bij me komen? Mis! Het maakt deel uit van wat ik aanbied – anders ga je niet naar een sekswerker – maar het grootste deel van de tijd gaat naar gezellig samenzitten, knuffelen en lief zijn.”
“Ik merk dat zij meer tijd en kwaliteit willen. Ze vertellen hun verhaal, maar willen er ook geen uur over palaveren. Vooral bij ouderen zie ik hoe buitengesloten ze zich voelen. Het zijn net die klanten die achteraf helemaal openbloeien. Hun zelfvertrouwen krijgt een boost."
"Ik situeer mijn job op dat moment veel meer in de zorgsector dan in de erotische sector. Ik draag bij aan het feit dat mensen zich – al is het maar even – beter voelen.”
Ware liefde van 1 uur
Pakt Sigrid een kwetsbare klant ‘anders’ aan? “Absoluut niet, dat is een regel. Ik luister natuurlijk. Is iemand vanaf z’n middel verlamd, dan werkt het anders. Ik laat die persoon uitleggen wat belangrijk is, wat wérkt. Daarna doe ik wat ik gewoonlijk doe. Het gaat mij om de persoon. De handicap of leeftijd is bijzaak.”
Bestaat het risico dat mensen die minder toegang hebben tot seksualiteit sneller gevoelens ontwikkelen voor haar? “Dat ligt aan de persoon, niet aan de kwetsbaarheid. Ja, soms zijn ze na die 1ste keer verliefd. Maar da’s meer een bevlieging, die overgaat."
"Ik ben de ‘ware liefde van 1 uur’. En ik maak duidelijke afspraken, net zoals bij andere klanten. Blijven de gevoelens bestaan, dan kunnen we elkaar niet meer zien.”
Praat en informeer
Er is werk aan de winkel, besluit Sigrid. “Er zouden gerust meer campagnes mogen komen rond seksuele zorgvraag. Informeer mensen in zorginstellingen bijvoorbeeld. En school het personeel. Laat kwetsbare mensen erover praten, laat ze zeggen waarnaar ze verlangen. Het zou tot veel minder frustratie of schaamte leiden.”