Je peuter krijgt een eigen willetje. Werkelijk alles is een ritueel. Hij wil drinken uit dezelfde beker, het boekentasje moet op dezelfde plaats staan... je kind zegt steevast op alles 'nee'!
Ik weet wat ik wil!
Heel wat peuters tonen dit peuterwilletje expliciet vanaf 1 jaar. Ze willen drinken uit hetzelfde glas, ze willen dezelfde kaassoort als beleg en blijven vasthouden aan die versleten oranje trui.
Hoe vreemd het soms mag lijken, je hoeft je helemaal geen zorgen te maken. Hoewel dit soort gedrag bij volwassenen eerder als obsessief of dwangmatig bestempeld wordt, is dit bij een peuter volkomen normaal.
Peuters streven altijd naar complete voorspelbaarheid wat betreft hun eten, drinken, kleding of dagelijkse routine. Net als negatief gedrag en driftbuien is ritualistisch gedrag een manier waarop een peuter probeert enige controle over zijn leven te krijgen. Een lastige opdracht voor iemand die nog geen twee jaar is en compleet afhankelijk is van de ‘machtige’ mensen rond zich.
Moet ik mijn kind daarin volgen?
Je aanvaardt deze rituelen best, al kan dat best moeilijk zijn. Voor een peuter en ook voor zijn eigenwaarde betekent het heel veel wanneer hij een aantal zaken in zijn leven zelf kan regelen. Probeer dus vriendelijk te blijven en onderneem geen pogingen om hem dingen uit zijn hoofd te praten. Informeer ook iedereen die voor hem zorgt over deze rituelen en vertel hen hoe jij ermee omgaat.
Kan ik dan niets doen?
Dat kan je wel, maar daarbij moet je subtiel te werk gaan. Je peuter zal een verandering enkel aanvaarden als hij het gevoel heeft dat hij ze zelf kan sturen.
Probeer hem dus eens warm te maken voor een nieuw glas, of laat hem tussen de rekken van de kledingwinkel eens zelf op zoek gaan naar een nieuwe trui. Zolang hij niet de indruk krijgt dat jij die trui of dat glas uitkiest, bestaat de kans dat hij de verandering aanvaardt.