Als 13-jarige knul deed Arne Nilis een 1ste, onschuldig gokje op een sportwedstrijd. Het zou zijn leven uiteindelijk meer dan 10 jaar in een wurggreep houden. “In het weekend gokte ik liever in mijn eentje achter de computer, dan op stap te gaan met mijn beste vrienden.”
“Ik begon heel onschuldig met gokken uit verveling. Elke dag wachtte ik na school mijn ouders op aan een krantenwinkel. Daar zag ik geregeld tieners binnenstappen om een gokje te wagen op sportwedstrijden. 1 keer proberen, werd 2 keer proberen. 2 keer proberen werd 3 keer. En het vervolg laat zich raden”, vertelt Arne (28), die toen jeugdvoetballer was bij KRC Genk en PSV Eindhoven. “Toen ik meerderjarig werd, ging er nog een andere wereld open: het casino. Later kwamen daar ook online gokspellen bij.”
Online gokken
Alcohol, sigaretten, drugs, medicatie … verslavingen komen in alle vormen. Maar er zijn weinig verslavingen die voor de buitenwereld zo onzichtbaar zijn als een gokverslaving. “Ik meldde me geregeld ziek op het werk om te kunnen gokken. Of verzon een uitvlucht zodat ik niet met vrienden hoefde af te spreken. Leugens en manipulaties: het hoorde er allemaal bij. Ik was elke dag bezig met gokken. En dankzij het internet hoefde ik niet eens mijn pyjama uit. Thuis in mijn eentje op de zetel, met de laptop op schoot: ik stond op met gokken en ging ermee slapen. En als ik sliep, droomde ik erover.”
Excuses en ontkenning
“Voor het geld, voor het plezier, voor het zelfvertrouwen, voor de adrenaline, om te vluchten uit de werkelijkheid … Er was altijd wel een excuus om te gokken. Maar ik begon steeds meer geïsoleerd te raken. Ook financieel ging het bergaf. Af en toe stal ik zelfs om mijn verslaving te betalen. Ik kwam vaak te laat op mijn werk, en nam uiteindelijk ook ontslag. Toen mijn familie en de weinige vrienden die ik nog had me vertelden dat ze ongerust waren, ontkende ik dat ik een probleem had.”
Erkenning en hulp aanvaarden
“De moeilijkste stap was erkennen dat ik een probleem had en hulp aanvaarden. Als je verslaafd bent, heb je geen controle meer over jezelf. Laat staan dat je door hebt hoe ernstig je situatie wel is”, blikt Arne terug. “Pas later besefte ik dat ik écht een probleem had. Ik heb mijn verslaving toen enkele keren alleen proberen op te lossen. Maar dat mislukte keer op keer. Pas toen ik mensen toeliet om me te helpen, ging het de goede richting uit.”
In de ontwenningskliniek
“Op mijn 21ste had ik de moed om bij mijn huisarts aan te kloppen. Het werd de start van een jarenlange zoektocht naar aangepaste hulp voor mijn verslaving, die me ondertussen zelfs tot zelfmoordgedachten had gedreven. Uiteindelijk volgde ik een behandeling in een ontwenningskliniek. Dat gebeurde dankzij mijn moeder. Ondanks alle woede en frustraties is ze altijd mee naar oplossingen blijven zoeken.”
Meer info over hulp van een psycholoog
Ongeneeslijke verslaving
“Net als een verslaving aan drugs of alcohol, is gokken een verslaving waarvan je niet echt kan ‘genezen’. Vandaag ben ik groter dan mijn gokverslaving, en wil ik ab-so-luut niet terug naar die donkere periode”, zegt Arne. “Maar als ik morgen een gokje waag, weet ik maar al te goed dat er een 2de kan volgen. Het is een spiraal die je meteen weer kan meezuigen. Zeker omdat je overal de verleiding blijft zien.”