Iedereen heeft er wel minstens 1: een (goede) gewoonte die een houvast betekent in het alledaagse leven. Sommige goede gewoontes kosten niet te veel moeite. Maar soms dwingen omstandigheden je om een routine te doorbreken en nieuwe gewoontes aan te nemen. Zo moest Boyd (62) na een beenamputatie heel wat gewoontes aanpassen.
“Alle gewoontes die vanzelfsprekend waren, zijn dat nu niet meer. Fietsen, door mijn knieën buigen, zelfs een deur openen: met 1 been moet het allemaal anders.” Boyd kreeg als 17-jarige een kwaadaardig gezwel in zijn linkerdijbeen. Door de bestralingen die volgden, raakte een slagader verstopt.
Te veel last
30 jaar lang ondervond Boyd daar weinig hinder van, tot hij in 2010 wondjes aan zijn voet kreeg. “Die infecteerden, waardoor ik in 10 jaar tijd 13 keer naar het ziekenhuis moest voor antibiotica-baxters. Doordat ik geen slagader meer had, ging er te weinig bloed en ook te weinig zuurstof naar die wondjes. Daardoor konden ze niet genezen. Er werd een bypass geplaatst in mijn been, maar ook daarop kreeg ik een ontsteking.”
“Ik dacht na en overlegde met mijn vrouw en de dokters. Omdat ik zoveel last had van dat been en omdat het me zo hard belemmerde, liet ik het in september 2021 amputeren. Ik ben volop aan het revalideren in het revalidatiecentrum Pellenberg, waar ik leer stappen met mijn prothese.”
Nieuwe manier van bewegen
“Uiteraard ziet mijn leven er anders uit sinds mijn beenamputatie. Psychologisch is het niet zo moeilijk: de amputatie was een zelfgekozen, voorbereid en beredeneerd afscheid. Maar fysiek is het hard werken. Ik moet plots een nieuwe manier van bewegen aanleren. In plaats van uit bed te springen, moet ik me in een rolstoel hijsen. Me snel aankleden of vlug douchen is er niet meer bij.”
“Alles moet gepland worden en alles wat ik nodig heb, moet klaarliggen”
“Alles moet gepland worden en alles wat ik nodig heb, moet klaarliggen. Ik kan niet meer gewoon in de auto stappen en vertrekken. Nee, ik moet eerst de rolstoel in de koffer leggen.”
Sterker dan ooit
“Ik fietste graag. Dat was een van mijn vaste gewoontes. Maar ook dat zal nu op een andere manier moeten, want fietsen op 2 wielen gaat moeilijk met een prothese. Ik moet uitkijken naar een alternatief, zoals een handbike.”
“Ik ging me ook informeren bij een vereniging voor rolstoelbadminton, dus de kans bestaat dat ik straks meer sport dan vroeger. Nog een voordeel: omdat ik tijdens de revalidatie zoveel werk aan mijn buikspieren en bekkenstabiliteit, ben ik sterker dan ooit.” (lacht)