Jeanine is al sinds 2015 bezoekvrijwilliger in Limburg. Als vrijwilliger bezocht ze toen patiënten in het ziekenhuis of hielp ze mee aan het loket wanneer dit werd gevraagd. Door de corona-epidemie konden de bodes geen bezoekjes meer brengen. Gedurende die tijd zette ze zich in als belvrijwilliger, waarbij ze eenzame ouderen opbelde. Toch mistte Jeanine het enorm om op pad te gaan als bezoekvrijwilliger. Ze is dan ook erg blij dat de werking weer werd opgestart en ze weer terug haar oude taken kan opnemen.
Welke taken neem je op als bezoekvrijwilliger?
“Ik ga langs bij mensen, vraag hoe het met hen gaat, bied een luisterend oor, en vraag welke informatie ze nodig hebben van Solidaris Limburg. Ik zorg er dan voor de dat ze de documenten krijgen die ze nodig hebben. Meestal zijn het oudere mensen die hun zelf moeilijk kunnen verplaatsen.
Daarbij word je gelukkig goed begeleid door Solidaris Limburg. Als je iets niet goed weet, kan je altijd bellen voor meer uitleg en helpen ze je onmiddellijk verder. Als vrijwilliger kan je ook natuurlijk niet alle hulp zelf bieden aan die mensen. Solidaris Limburg zorgt er dan voor dat de diensten die nodig zijn worden ingeschakeld.
Je kan bovendien zelf inplannen hoeveel mensen je een bezoek brengt, wanneer en hoe frequent. Voor corona ging ik elke dag langs bij de mensen. Op voorhand wist ik nooit hoe lang zo een gesprek ging duren. Nu bouw ik de bezoekjes geleidelijk aan op.
Wat betekent het voor jou om bezoekvrijwilliger te zijn?
Omdat ik zelf ook nood heb aan sociaal contact, doet het me goed om onder de mensen te komen. Je slaat een babbeltje en de mensen zijn daar blij mee. Je voelt ook echt dat je welkom bent, dat doet deugd. Tijdens corona heb ik dat echt enorm gemist. Het gevoel iets te kunnen betekenen voor een ander is mooi.
Tijdens de ziekenhuisbezoeken zag ik sommige mensen elke dag. Na een tijdje verwachten ze ook dat je komt. Je bouwt dan echt een band op. Ik nam dan allemaal boekjes mee. Nu nog bellen mensen me op en vragen ze me wanneer ik eindelijk nog eens langskom. “Kom je dan eindelijk jouw Pasen eens halen?” vroeg er me onlangs nog iemand. Omdat je veel doet voor hen willen ze dan ook iets terugdoen. Maar je moet wel kunnen verwerken wat je allemaal hoort. Soms moet je dan ook afscheid nemen van iemand.
In mijn vrije tijd ga ik nog steeds langs bij mensen die ik vroeger bezocht. Het doet me dan zelf erg goed om hen terug te zien. Ook zij vinden het fijn om me terug te zien. Spijtig genoeg zijn er al enkelen overleden.
Welk boodschap wil jij geven aan toekomstige potentiële vrijwilligers?
Ik zou het iedereen die om mensen geeft en graag iets met mensen wil doen. Kan je je goed inleven in een ander en wil je een vrijwillig engagement opnemen vanuit een persoonlijke motivatie? Word dan zeker bode want er zijn veel mensen die nood hebben aan een babbel.