Pijnstillers kunnen je rugpijn verminderen, maar ze nemen de oorzaak niet weg. Er bestaan verschillende vormen van pijnstillers met elk hun specifieke eigenschappen.
Zonder voorschrift
Sommige ontstekingsremmers zijn zonder voorschrift te verkrijgen.
Paracetamol
Paracetamol is altijd de eerste keuze om rugpijn te behandelen. Het heeft namelijk weinig bijwerkingen. Paracetamol werkt pijnstillend, maar heeft geen ontstekingsremmende werking. De dosis moet je goed afstemmen. Een te lage dosis werkt niet, een goede afgestemde dosis kan wel het gewenste effect hebben.
Bijwerkingen
Bij te hoge dosissen kan je lever- en nierschade oplopen. Respecteer daarom altijd de maximale dosis van 4 gram per dag.
Ontstekingsremmers of NSAID’s
Ontstekingsremmers blokkeren de chemische stoffen die ontsteking en zwelling veroorzaken. Langdurig gebruik is niet aangeraden omwille van de ernstige bijwerkingen.
Bijwerkingen
Mogelijke bijwerkingen zijn onder andere:
- maag- en darmklachten
- nier- en leverproblemen
- allergie, intolerantie
- hoge bloeddruk
- …
Met voorschrift
Voor sommige ontstekingsremmers heb je een voorschrift van de dokter nodig.
Spierverslappers
De zogenaamde spierverslappers die vaak worden voorgeschreven bij rugpijn zijn eigenlijk kalmeermiddelen. Deze medicatie werkt in op je zenuwstelsel door de zenuwprikkels gedeeltelijk te blokkeren. Je spieren ontvangen daardoor minder prikkels en ontspannen zich. Dit zorgt voor meer ontspannen bewegingen en verlichting van pijn. Ze werken het best bij mensen met acute opstoten van lage rugpijn.
Bijwerkingen
- Duizeligheid en slaperigheid, dit komt voor bij ongeveer 70 % van de patiënten. Een spierverslapper neem je daarom best voor je gaat slapen.
- Er is een risico op verslaving, neem ze daarom maximum enkele weken in.
Opioïden
Opioïden zijn pijnstillers die een vergelijkbare werking hebben als morfine: actief ter hoogte van specifieke receptoren in het lichaam. Sommige zijn afgeleid uit opium (opiaten zoals morfine), andere zijn volledig kunstmatig gemaakt (synthetisch). Het kan toegediend worden onder de vorm van tabletten, pleisters en via een pomp.
Mogelijke bijwerkingen
- misselijkheid, braken, verminderde eetlust
- constipatie
- slaperigheid, duizeligheid, concentratieproblemen
- zweten
- urineretentie (moeilijk plassen)
- hormonale veranderingen, verminderde libido
- risico op gewenning en verslaving
Werken ze?
Opioïden worden vooral gebruikt bij aanhoudende of chronische pijn, wanneer eenvoudige pijnstillers niet meer helpen. Ze werken ook meestal goed tegen acute pijn, zoals na een operatie, ongeval … Hun werking is niet altijd vanzelfsprekend. Vraag raad aan je arts.
Antidepressiva
Sommige antidepressiva (tricyclische, duloxetine en venlafaxine) hebben een bewezen werking bij neuropathische pijn en fibromyalgie, maar zijn niet bewezen bij atypische chronische lage rugpijn.
Mogelijke bijwerkingen:
- slaperigheid, duizeligheid
- constipatie
- misselijkheid
- gewichtstoename
- zweten, urineretentie, droge mond
- …
Andere behandelingsmogelijkheden
Er bestaan ook heel wat andere behandelingsmogelijkheden om rugpijn aan te pakken.
Injecties of infiltraties
Injecties of infiltraties bevatten cortisone en/of lokale verdovingsmiddelen die rechtstreeks worden ingespoten op de plaats van de pijn.
- Epidurale injecties worden ingespoten in de ruimte rond het ruggenmerg, namelijk de epidurale ruimte. Op die manier werkt de cortisone rechtstreeks in op de zenuwen.
- Facetinfiltraties worden rechtstreeks in de facetgewrichtjes ingespoten. Op die manier vermindert de ontstekingsreactie in het gewrichtje.
Complicaties
De eerste uren kan je last hebben van spierzwakte of gevoelloosheid. Door de cortisone kan je water ophouden en last hebben van slapeloosheid en stemmingswisselingen. Je kan er ook hoofdpijn van krijgen. Bij mensen met diabetes komen schommelingen in de suikerspiegel voor. Ter hoogte van de injectie kan je door de naald een bloeding oplopen, een infectie, een allergische reactie en heel zelden zenuwschade.
TENS
TENS is een pijntherapie die vaak wordt gebruikt bij chronische rugpijn. Bij TENS worden er elektroden aangebracht op je huid die ervoor zorgen dat de pijnsignalen die je zenuwen afgeven, geblokkeerd worden. En dus zou je minder pijn voelen. Hoe het precies werkt, staat nog niet vast. Over de effecten van TENS bij chronische pijn bestaat discussie. Er is geen wetenschappelijk bewijs dat TENS effectief is.
Wanneer niet?
- tijdens zwangerschap
- bij epilepsie
- bij het dragen van een pacemaker
- bij een of andere hartkwaal
Neuromodulatie
Bij neuromodulatie wordt de activiteit van bepaalde zenuwbanen beïnvloed (gestimuleerd of onderdrukt). Dat gebeurt inwendig (invasieve neuromodulatie) na een ingreep of van buitenaf (niet-invasieve neuromodulatie).
Radiofrequente behandeling (RF en PRF)
Bij radiofrequente behandeling (PRF of RF) wordt er gebruik gemaakt van elektrische stroom die via een aangepaste naald enkele minuten wordt aangebracht ter hoogte van een zenuw. Bij PRF worden er korte pijnloze pulsen (< 42 °C) toegediend (bijvoorbeeld bij uitstralingspijn), bij RF (denervatie) word de zenuw opgewarmd tot maximaal 80 °C (bijvoorbeeld bij facetdenervatie).
De effecten zijn meestal pas merkbaar na enkele weken. De pijn is daarna voor een aantal maanden minder erg, maar niet voor altijd. Wanneer de pijn terugkomt, is een nabehandeling nodig. Het is mogelijk dat de behandeling faalt en dat de pijn niet verdwijnt.
Complicaties
Deze ingrepen zijn nagenoeg zonder complicaties. De meest voorkomende klacht is gelokaliseerde rugpijn die enkele weken aanhoudt.