Hakim Chatar geniet als hij in de keuken staat. Zijn recente kookboek ‘Ras El Hakim’ staat bol van Marokkaanse gerechten met een Belgisch kantje, en omgekeerd. We stellen hem 5 vragen over zijn liefde voor koken.
Hakim Chatar (35) is acteur, presentator, dj én hobbykok.
1. Je combineert gerechten uit de Belgische en Marokkaanse keuken. Hoe kwam je tot die mix in je manier van koken?
“Ik groeide op in België maar heb Marokkaanse roots. Thuis kookte mijn moeder vooral Marokkaanse gerechten. De Vlaamse keuken ontdekte ik buitenshuis, op school en bij vrienden. Als ik dan gerechten zoals stoofvlees zag, wilde ik die proberen.”
“Mijn moeder stond daarvoor open, maar ze verving varkenswangetjes dan door ander vlees. De klassieker ‘stoemp met worst’ werd bij ons ook ‘stoemp met merguez’.”
“Voor mijn familie was het vanzelfsprekend dat beide invloeden aanwezig waren in de keuken. Die lijn heb ik verdergezet in mijn eigen Belgisch-Marokkaanse recepten.”
2. In je kookboek deel je familierecepten. Wat was het eerste gerecht dat je zelf maakte?
“Ik kookte voor het eerst zelf toen ik alleen thuisbleef wanneer mijn ouders eens op vakantie gingen. Als ik het me goed herinner, waren het aardappelen en boontjes uit blik met een stukje vlees. Niets speciaals dus, en ik vond het niet eens lekker!”
“Toen ik iets ouder was, leerde ik vlees grillen op de barbecue en marinades maken voor kefta (rundergehakt met kruiden). Tijdens mijn studententijd koos ik voor simpele gerechten, zoals pasta. Ik kookte toen meestal voor mezelf, want dan kon niemand me uitlachen als het mislukte.”
“Intussen kan ik goed koken en ik doe het natuurlijk graag. Het puzzelen en zoeken vind ik het allerleukste. Kookboeken zijn een handige leidraad, maar uiteindelijk doe ik mijn eigen ding met een gerecht.”
“Je vindt altijd wel iets dat je lekker vindt, dat laat ik graag op me afkomen. En als het mislukt, kan je altijd een kebab of frieten gaan halen.”
3. Koken lijkt meer dan alleen eten op tafel zetten. Hoe belangrijk is de cultuur rond eten in jouw gezin?
“In de Marokkaanse cultuur is eten heel belangrijk: je mag niet met honger naar huis gaan en je moet en zal restjes meenemen. Dat is bij ons niet anders. Koken en eten verwijzen naar samenzijn en samenhorigheid. Er is altijd veel eten, met verschillende hoofd- en bijgerechten.”
“Ook lang tafelen zit in onze cultuur. Toen ik jonger was, at ik veel sneller en ging ik snel van tafel. Nu ik wat ouder ben en een gezin heb, geniet ik steeds meer van eten en lang aan tafel zitten.”
“Ik vind het belangrijk om dat mee te geven aan mijn kinderen, zodra ze wat ouder zijn. Nu zijn ze nog iets te jong om al lang aan tafel te zitten, maar ik kijk er in de toekomst wel erg naar uit.”
“Tijdens de ramadan is ook het eten maken echt een moment dat je kan opeisen aan het einde van de dag. We koken langer en beter, en we eten trager”
4. Welke rol speelde koken in je familie, ook tijdens de ramadan?
“Toen ik jong was, vond ik vooral het eten zelf heel belangrijk. Ik wou alles proeven en proberen. Dat is nog altijd het geval, maar ik sta ook meer achter het fornuis.”
“Ik kreeg de Marokkaanse eetcultuur mee van thuis: familie en vrienden ontvangen en samen lekker eten, daar ben ik mee opgegroeid. Ik merk dat ik het zelf heel leuk vind om vrienden en familie tijdens dinertjes te verwennen met lekker eten en op hen op hun gemak te laten stellen. Ik kan dan de hele dag in de keuken staan en daar erg van genieten.”
“Koken en samen eten werkt hoe langer hoe meer verbindend voor mij. De ramadan draait om bezinning, maar ook het eten klaarmaken is dan een hoogtepunt van de dag. We koken langer en beter, en we eten trager. Het is echt een moment dat je kan opeisen aan het einde van de dag.”
5. Zijn er gerechten in je kookboek waaraan je warme herinneringen hebt, omdat ze je terugbrengen naar een bepaald moment?
“Eigenlijk heeft elk gerecht in ‘Ras El Hakim’ een eigen verhaal. Het meest centrale gerecht van het boek is de couscous, die ik graag toeschrijf aan mijn moeder. Na al die jaren van experimenteren kan mijn recept nog altijd niet tippen aan het hare.”
“De couscous van mijn moeder is bijzonder lekker en smeuïg. Toen ik als student in de horeca werkte, gaven zelfs chef-koks mij complimenten over haar recept. Dat doet me nog altijd deugd.”
“Het gerecht brengt me terug naar mijn kindertijd. Dan denk ik weer aan momenten waarbij ik als klein jongetje met couscous in mijn hand stond te smakken. Vandaag ben ik nog even blij ben als mijn moeder het bord op tafel zet.”