Zwangerschapsstriemen, een kalend hoofd, flubberarmen, een buikje ... niemand ontsnapt aan fysieke veranderingen. De kunst? Er positief mee omgaan. ‘Body positivity’ is geen hol begrip, maar een manier om je lijf te omarmen. Mét alle imperfecties. Soms gaat dat met vallen en opstaan, zoals blijkt uit de verhalen van deze 5 ‘body-positieve’ mensen.
Van waar komt body positivity?
Body positivity is een begrip dat in 2018 zijn intrede deed op sociale media. Het betekent dat je blij bent met je lichaam, hoe dat er ook uitziet. Vandaag is die positieve manier om met jezelf om te gaan actueler dan ooit.
Niet alleen influencers op Instagram of YouTube promoten zelfliefde, maar ook winkelketens doen mee door modellen met een ‘ander’ lijf in de etalage te zetten. De boodschap? Het is niet nodig om je onzeker te voelen over je lichaam. Jong of oud, dik of dun, groot of klein, iederéén verdient respect.
Robbe (25): “Ik zit beter in mijn vel zonder haar”
“Al in het 5de middelbaar begon ik mijn haar te verliezen. In het begin probeerde ik mijn kapsel aan te passen en zocht ik naar manieren om de haaruitval te stoppen. Maar die waren er niet, zelfs met een haartransplantatie was mijn probleem niet opgelost. Omdat kaalheid in de genen zit, zou ik ook die haren op termijn weer verliezen. Ik kon niet anders dan mijn kaalheid accepteren.”
“Na een paar jaar heb ik alles heel kort afgeschoren. Het duurde even voor ik dat durfde, omdat ik me onzeker voelde. Maar dan zag ik iemand als de zanger Milow: een jonge gast, ook zonder haar en ... hij ziet er goed uit. Dat wilde ik ook. Ik dacht dat mensen zouden schrikken van mijn kale hoofd, maar die angst was onterecht. Ik kreeg toffe reacties, zeker omdat ik flink wat baardgroei heb. In combinatie met mijn kale bol ziet dat er best goed uit.”
“Ik voel mij nu veel beter in mijn vel dan toen ik meer haar had. Het is een bevrijding: eindelijk hoef ik mij geen zorgen meer te maken over mijn kapsel. En ik hoef mijn haar minder te wassen en niet meer na te denken of ik gel moet gebruiken of niet. Héél handig.”
Vanessa (33): “Leren leven met de extra zwangschapskilo’s”
“Ik heb altijd een maatje meer gehad en ik vond het oké om niet te voldoen aan de Europese normen van het perfecte figuur. Maar 16 maanden geleden ben ik bevallen van mijn zoontje Ben en de zwangerschapskilo’s zijn blijven plakken. Tijdens mijn zwangerschap voelde ik me tot de 6de-7de maand nog erg sexy. Ik had geen last van die extra kilo’s, omdat ik zo blij was dat ik zwanger was.”
“Maar na de geboorte bleef ik te zwaar. Ik beviel ook via een keizersnede en wist dat het dan lastiger zou zijn om weer op gewicht te komen. Maar al die kilo’s had ik toch niet zien aankomen. Ik ben bovendien een alleenstaande mama, waardoor het moeilijk is om tijd te maken voor sport. Aan de ene kant wil ik mijn figuur van vroeger terug, aan de andere kant denk ik: ik ben mama, ik heb wel andere zorgen.”
“Natuurlijk is er wat frustratie. Ik vraag me zeker af hoe andere moeders erin slagen om er weer uit te zien zoals voor hun zwangerschap. Maar ik loop niet over straat met de gedachte: oh nee, iedereen staart naar mijn lijf! (lacht) Ik probeer gezond te leven, maar mijn lichaam is zoals het is.”
“10 jaar geleden zou ik het er lastiger mee gehad hebben. Als twintiger ben je erg bezig met hoe mensen naar je kijken. Vandaag heb ik er vrede mee.”
Sophie (43): “Ik ben wie ik ben, te nemen of te laten”
“Het laatste jaar zie ik in de spiegel iemand met veel zelfvertrouwen. Omdat ik een tijdje geleden niet zo blij was met mijn gewicht, ben ik meer gaan sporten. Dat helpt om je beter in je vel te voelen. Het perfecte lichaam zal ik nooit hebben en dat hoeft ook niet. Als ik iets kon veranderen, zouden het mijn heupen zijn. Maar ik krijg vaak te horen van mensen dat ik prima in proportie ben.”
“Na mijn echtscheiding ging ik opnieuw daten en toen merkte ik dat je uiterlijk toch weer iets belangrijker wordt. Ik ben altijd een kokette vrouw geweest. Maar als je ouder wordt, denk je sneller: ik ben wie ik ben, te nemen of te laten. Met iemand die mij niet neemt zoals ik ben, wíl ik zelfs geen relatie. Natuurlijk moet er een fysieke aantrekkingskracht zijn om verliefd te worden, maar andere dingen, zoals uitstraling of charmes, zijn zoveel belangrijker.”
Martine (65): “Oma’s mogen een beetje rond zijn”
“Ik heb 33 jaar als poetshulp in een rust- en verzorgingstehuis gewerkt. Als ik kijk naar de mensen die daar wonen, voel ik mij nog jong. Dat neemt niet weg dat mijn lichaam veranderd is. Ik begin meer en meer op mijn moeder te lijken, al is dat geen schande.”
“Er zit wel wat slijtage op de machine. Ik fiets en wandel, maar niet meer zo ver als vroeger. Vroeger had ik maatje 38, nu is dat 42. Ach, dat hoort erbij. Je kan niet verwachten dat je op je 65ste nog zo’n slank lichaam hebt. Mijn kleinzoon zegt altijd: ‘oma’s mogen een beetje rond zijn’.” “Ik probeer er wel zo goed mogelijk uit te zien. Niet door plastische ingrepen, maar ik smeer crèmes en ik maak me op. Ik wil niet verslonzen. En als het hier en daar een beetje gaat hangen, koop ik wat duurdere lingerie.”
“Ik zou geen 20 meer willen zijn. Ik had toen misschien een mooi figuur, maar ik was niet gelukkig. Nu wél. Dat is veel belangrijker. Ik heb ook heel wat littekens. Ik heb 2 rugoperaties gehad, ben geopereerd aan mijn beide schouders en ellebogen. Maar die littekens houden me niet tegen om in de zomer korte mouwen te dragen. Ik ben er zelfs trots op. De littekens zijn het beste bewijs dat ik hard heb gewerkt en dat ik een overlever ben.”
Jef (73): “Als je niet beweegt, verouder je sneller”
“Als je ouder wordt, verzwaar je, wordt je huid slapper en verdwijnen de spieren. Ik heb nu een heel ander lijf dan vroeger, maar die veranderingen gebeuren niet van vandaag op morgen.”
“Elk jaar zie ik dat het fysiek een beetje achteruit gaat, maar ik probeer dat verval zoveel mogelijk af te remmen door te sporten. Vanaf 1 mei tot 15 september zwem ik elke dag buiten, ’s winters trek ik 2 keer per week baantjes in het binnenzwembad. Ik geef ook kickbokstrainingen. Daardoor blijf ik op gewicht en verlies ik mijn spieren niet zo snel.”
“Ik doe dat niet alleen uit ijdelheid, maar ook omdat sport ervoor zorgt dat ik onder de mensen kom. Ik weet heel goed dat ik niet eeuwig jong blijf – de natuur kan je niet tegenhouden – maar als je niet beweegt, gaat het verouderingsproces nog veel sneller. Ik ben best tevreden als ik vandaag naar mezelf kijk. Het enige wat mij stoort, zijn die grijze haren. Daar zie ik de charmes écht niet van in.”
Van body positivity naar body neutrality
Dankzij actrice Jameela Jamil en zangeres Taylor Swift wordt er ook vaker gesproken over body neutrality. Het is iets anders dan body positivity. Body positivity spoort mensen aan om hun lichaam te vieren. Body neutrality vertrekt van het idee dat er gewoon geen commentaar nodig is over hoe een lichaam eruitziet. Niet positief en niet negatief.
Het gaat meer over het accepteren van je lichaam met alle imperfecties. Dat accepteren is volgens ‘body neutrale’ mensen makkelijker dan het volledig omarmen.