Ze gruwelt van labels, maar als er 1 ding is waarmee je Romy Schlimbach (24) altijd mag associëren, is het wel body positivity. “Het is zowat de kern van alles waarmee ik me bezighoud.”
“Neen, ik pas niet in het perfecte plaatje.”
De ‘perfecte maten’ heeft Romy niet. Wat ze wel heeft? Doorzettingsvermogen. Vechtlust. Passie. Zelfvertrouwen. Zelfliefde. En de wil om als rolmodel het taboe rond een voller lichaam te doorbreken. Allemaal eigenschappen die er veel meer toe doen dan dat maatje 36, een gave huid, een strakke buik, massa’s spieren of een weelderige haardos.
“Als volle vrouw pas ik niet in het perfecte plaatje. Maar vanwaar komt toch het idee dat je dan gefaald hebt? Dat je dan niet zelfverzekerd kan zijn? Of geen rol van betekenis kan spelen?”, zegt Romy.
“Ik werd er al op jonge leeftijd sterk op gewezen dat ik een dik kindje was.”
Vandaag zit Romy goed in haar vel. Maar dat is niet altijd zo geweest. “Ik ontwikkelde op jonge leeftijd een eetstoornis. Ik ben altijd een dik kindje geweest en was me daar heel snel van bewust. Anderen wezen me daarop, familieleden of kinderen op school. Bovendien zag ik als kind op tv en in de boekjes nooit voorbeelden die eruitzagen als ik. Dan denk je al gauw bij jezelf dat je niet normaal bent”, vertelt ze.
“Toen ik 10 jaar was, begon ik mijn 1ste dieet. Op mijn 11de was ik extreem aan het diëten en op mijn 12de zat ik met een zware eetstoornis. Ik was pas 15 toen mensen doorhadden dat er iets mis was. Toen was ik al heel ver, heel ziek. Maar je eetstoornis zegt je constant dat je moet liegen. En je wil niet dat mensen je helpen.”
“Als je de dood in de ogen kijkt, besef je wat écht belangrijk is.”
De kilo’s bepaalden Romy’s hele leven. “Het begon als anorexia, maar evolueerde later naar enorme vreetbuien. Logisch als je 3 jaar haast niets eet. Maar ik probeerde dat eten te compenseren: met dieetpillen, extreem bewegen, overgeven … Tot er een moment kwam dat ik niet meer kon compenseren, bijkwam en van mager weer naar dik ging. Ik flipte helemaal!”
En dan kwam de klik. “Letterlijk een geluk bij een ongeluk. Op mijn 16de had ik een bijna dodelijk ongeluk. Een dodehoekongeval op weg naar school met de fiets. Ik lag in coma en moest lang herstellen. Ik kan eerlijk zeggen: als je de dood in de ogen kijkt, wordt het leven relatief. Een paar kilo’s meer of minder is niet belangrijk. Stel dat ik toen gestorven was, denk je dat mijn familie en vrienden hadden gezegd ‘Goh, als Romy maar een paar kilo’s lichter was geweest …”?
“Body positivity is elke dag een reis en levensles.”
Romy besefte dat ze zo niet verder wilde. Ze wilde leren houden van zichzelf. “Ik was niet van de ene dag op de andere een body positivity activist. Maar toen ik op zoek was naar rolmodellen, merkte ik dat ik vaak terechtkwam bij mensen uit het buitenland, de VS of Engeland. Waarom was er in Vlaanderen zo niemand? Op een dag zei ik tegen mijn papa: ‘Als er niemand is, word ik het maar’.”
‘Romy Curvy’ was geboren . En ze doet het voor zichzelf én anderen. “Wees gerust, body positivity blijft elke dag een reis en een levensles voor me. Ja, ik ben zelfverzekerd, maar ik heb ook mijn slechte dagen, waarop ik in de knoop zit met mezelf en mijn lichaam. Of waarop ik me afvraag waarvoor ik het allemaal doe.”
“Maar dan put ik kracht uit de reacties van mensen. Die mensen die zeggen dat ik hun dag heb gemaakt. Meisjes die vertellen dat ik ze kracht geef en dat ze door mij naar buiten durven gaan. Hun mooiste outfit hebben aangetrokken en zich mooi voelen”, weet Romy.
“Intimiderend hé, een volle vrouw die zelfverzekerd in een mooie jurk flaneert."
Romy inspireert dagelijks mensen. Als plussize model en influencer. En ja, ze wordt nog bekeken. “De maatschappij draait haar hoofd om als dikke mensen passeren. Maar ik laat er mijn stemming niet meer door bepalen. Het zegt meer over die starende persoon dan over mij. Iemand die mensen beoordeelt enkel op basis van lichaamsmaten wil ik niet in mijn leven”, stelt ze.
“Maar het is intimiderend hé. Als ik als volle vrouw over de Meir flaneer in een mooie jurk. Dan kijken mensen. Je ziet dat ook niet vaak. Dikke mensen zijn meestal timide, proberen zich te verstoppen. En dan verschijn ik”, lacht Romy.
“Het verschil met vroeger is dat ik erover praat. Als iemand een ‘fatshaming’-opmerking maakt, probeer ik in gesprek te gaan. Ook via sociale media ben ik eerlijk over mijn leven. Ik stel me open, omdat ik een vol figuur wil normaliseren. Ik post niet zomaar een foto voor de foto, ik communiceer ook. Ik heb een boodschap voor het publiek.”
“Waar en wanneer promoot ik ooit zwaarlijvigheid?”
Ondanks haar positieve boodschap, krijgt Romy ook kritiek over zich. Meer bepaald dat ze overgewicht zou promoten. “Waar zeg ik ooit dat je volop hamburgers moet eten? Waar zeg ik dat iemand ongezond moet leven? Waar zeg ik dat je niet moet bewegen? Ik vind net dat je, ongeacht je gewicht, moet proberen genoeg te bewegen en gebalanceerd moet eten!”, reageert ze.
Kortom, zorg voor je lijf. Want dat doe je als je ervan houdt. “Als je niet van je lichaam houdt, zorg je er niet goed voor. Of je nu mager bent of dik. Ik voel me beter dan ooit en ik heb een veel gezondere relatie met sport en voedsel dan vroeger. Dun staat niet per se gelijk aan gezond of dik aan ongezond. Er zijn net zoveel dunne mensen die roofbouw plegen op hun lichaam als dikke.”
“Behandel iedereen gelijk en evenwaardig.”
Voor Romy is het vooral belangrijk dat mensen in hun waarde worden gelaten. Ongeacht hun uiterlijk. “Waarom krijgen mensen die op sociale media beweren dat je je lichaam moet veranderen als je dik bent veel minder de wind van voren? De body positivitygemeenschap pleit nooit voor verandering op die manier. Wij willen dat je houdt van je lichaam zoals het is. Accepteer iedereen zoals hij of zij is.”
“En trouwens”, stipt ze aan, “body positivity gaat over veel meer dan alleen dikke mensen. Het draait ook om oudere mensen, mensen met een handicap, met een andere huidskleur … noem maar op. Iedereen die niet binnen dat zogenaamde perfecte plaatje past. De kernboodschap is: heb respect voor iedereen, en niet alleen op basis van een lichaam.”