Of het nu een job, een hobby of een sport is: sommige mensen zijn zo gebeten door wat ze doen dat ze niet meer zonder kunnen. Hun passie is hun drijfveer. Het helpt hen om obstakels te overwinnen. Uit passie verliet Ine (45) het toerisme voor een job als zorgkundige.
20 jaar lang werkte Ine Tiest in de toeristische sector, waar ze gespecialiseerd was in het boeken van vluchten. Tot ze besloot om haar hart te volgen en de switch te maken naar een job in de zorg.
Wat te doen met de rest van mijn carrière?
“Door de komst van het internet, de lagekostenmaatschappijen en de toenemende concurrentie is het toerisme erg veranderd. De charme was weg en ik wilde iets anders.”
“Een bijkomende aanleiding was mijn grootmoeder, die meer en meer zorg nodig had. Samen met mijn papa en mijn nicht zorgde ik een hele tijd voor haar, tot dat niet meer ging. Ze kreeg ouderdomsdementie en het was beter om haar naar een rusthuis te brengen.”
“Ik ging haar vaak bezoeken, waardoor ik ook de andere bewoners en het personeel leerde kennen. Daardoor merkte ik dat de sfeer die heerste in het woonzorgcentrum mij wel lag. Intussen kreeg ik ook 2 burn-outs. Terwijl ik thuis zat, dacht ik veel na over wat ik kon en wilde doen met de rest van mijn professionele leven.”
Zorgkundige in de thuiszorg
Het ‘zorgen voor’ zat altijd in haar bloed. “Toen ik nog in het reisbureau werkte, kreeg ik weleens de opmerking: ‘Ine, wij zijn geen sociaal centrum’. Omdat ik te lang naar de verhalen van de klanten luisterde. In 2019 hakte ik de knoop door en ging ik een opleiding zorgkundige volgen bij i-mens en de VDAB.”
“En dat was het voor mij, dat klópte. Nu werk ik bijna 2 jaar in de thuiszorg. Ik ga langs als zorgkundige bij ouderen, mensen met een handicap of andere personen die extra hulp nodig hebben. Poetsen, koken en boodschappen doen: het behoort allemaal tot mijn takenpakket.”
“Werken als zorgkundige klópt voor mij gewoon”
Als zorgkundige geef je je over aan de wereld van de cliënt
“Maar voor mij is het mentale welzijn van mijn cliënten het belangrijkste. Ik praat veel met hen en dat waarderen ze erg. Zelf vind ik het prachtig om mensen te helpen. Ik geef me over aan hun wereld, zonder mezelf te verliezen.”
“Ja, soms vreet het energie, omdat je de 2 tot 4 uur die je bij hen bent de hele tijd in functie van je cliënt denkt. Maar ik heb nu tenminste een job waar mijn hart ligt.”
Vriendschap terug
“Ik wil een meerwaarde zijn in het leven van mijn cliënten en hen achterlaten met een goed gevoel. Ik krijg veel vriendschap terug en ik weet dat ik omgekeerd ook waardevol ben. Ik kom bijvoorbeeld bij een veertiger met een mentale handicap. Hij kan niet praten, dus we communiceren via gebaren.”
“Ik beschouw die man een beetje als mijn broer. Hij is dol op ‘Samson & Marie’, maar hij vindt zo’n aflevering te kort. Dus hebben we samen een brief naar Studio 100 geschreven. Hij kreeg een brief en cadeautjes terug, en dat vond hij prachtig. Voor zulke momenten doe ik het.”