Een kritische noot, een optimistische boodschap of een duidelijke stelling. Paul Callewaert, algemeen secretaris van de Socialistische Mutualiteiten, werpt een blik op onze samenleving en brengt je graag zijn visie. “Armoede is op het verkeerde moment op de verkeerde plaats geboren worden. Daar kiest geen enkel kind voor. Maar wij kunnen wel kiezen om er iets aan te doen."
Het is maandagavond 31 augustus 2020. Je ligt in bed met wijd open ogen. Je bent te zenuwachtig om te slapen, want morgen begin je aan het 1ste middelbaar. 101 vragen spoken door je hoofd. Kan je met die kleren naar school? Overleeft je boekentas nóg een schooljaar? Zit er een boterham in je brooddoos, morgen en alle middagen daarna?
Cijfers met een gezicht
Het is maandagavond 31 augustus 2020 en er liggen 130 000 kinderen wakker in Vlaanderen. Omdat ze zich zorgen moeten maken om zoiets banaals en belangrijks als geld. Herinner je je de 13-jarige Dylan, voor de zomer in het jeugdjournaal Karrewiet? “Als ik 1 ding kon wensen voor mijn gezin, dan is het iets meer geld. Ons eten is bijna op”, zei hij. Vlaanderen reageerde geschokt. Terecht. Want hoe valt Dylans verhaal te rijmen met ons welvarend Vlaanderen anno 2020?
Waarom schrikken we eigenlijk? De armoedecijfers zijn al jaren zorgwekkend. In 2016 beloofde de Vlaamse regering om de kinderarmoede te halveren tegen 2020. Wat blijkt uit de recentste cijfers van Kind en Gezin? Het aantal kinderen dat in armoede opgroeit, steeg van 12,8 % in 2016 naar 14 % in 2019.
Sta even stil bij die cijfers. In Vlaanderen groeit 1 op de 7 kinderen op in armoede. Dat zijn 3 kinderen per klas.
If not now, when?
Het is maandagavond 31 augustus 2020 en het is me een raadsel hoe politici de slaap kunnen vatten. Waarop wachten ze? Nog een andere definitie, een significanter cijfer, een recenter rapport? Waarom zien we zo makkelijk de noodzaak bij een bedreiging als corona en weigeren we die te zien bij kinderarmoede? Wanneer meten we niet alleen, maar doen we ook iets?
Armoede halveren is mogelijk. Het is een kwestie van politieke wil en maatschappelijke keuzes. Met een eenmalige toeslag komen we er niet. We moeten de strijd op verschillende fronten tegelijk voeren: betaalbare huisvesting, democratisch onderwijs, financiële bescherming bij tegenslag, toegankelijke gezondheidszorg ...
Investeren in sociale zekerheid is de armoede verkleinen. Laat ons daar werk van maken het komende schooljaar. Laat het ons slapeloze nachten bezorgen. Zodat alle kinderen op beide oren kunnen slapen.