Schoolgaande kinderen kosten geld. Dat weet elke ouder. Maar dat die schoolkosten voor veel gezinnen ook (te) zwaar zijn, zeggen we liever niet luidop. Of weten we misschien gewoon niet. “Elke rekening is puzzelen om er te geraken”, getuigt mama Veerle.
Financiële put
Veerle (54) is een alleenstaande mama met 2 dochters, Margot (12) en Manon (19). “Ongeveer 20 jaar geleden raakte ik door een scheiding in schuldbemiddeling”, steekt ze van wal. “We waren aan het verbouwen en de kosten waren hoger dan we hadden ingeschat. Toen we het huis moesten verkopen, gaapte er een financiële put.”
Veerle slaagt erin om de put te dichten, maar wanneer ze later een nieuwe (LAT-)relatie aangaat en zwanger wordt, gaat het opnieuw mis. “We verhuisden naar een goedkope huurwoning, maar omdat ik geen reserve had om de waarborg en verhuiskosten te betalen, moest ik opnieuw een lening aangaan. Geen goede beslissing, bleek achteraf, maar ik had geen keuze.”
Boven water met budgetbeheer
“Als invalide krijg ik wel een uitkering, maar daarvan bleef na het betalen van de huur, vaste onkosten en schoolkosten letterlijk 0 euro over. Leven deden we van het kindergeld.”
Veerles relatie sneuvelt en de rekeningen blijven zich opstapelen. Ze belandt in een diepe depressie. Wanneer ze na een paar maanden herstelt, zet ze zelf de stap naar budgetbeheer.
“Ja, vrijwillig. Om weer boven water te geraken. Sindsdien krijgen we elke week een vast bedrag als leefgeld. Dat helpt om te weerstaan aan de verleiding om nieuwe schoenen of kleren voor de kinderen te kopen als de oude nog niet helemaal versleten zijn. Die hulp was alleszins enorm welkom.”
Paniekaanval door schoolkosten
Ondanks het budgetbeheer blijft het tellen en rekenen, elke dag opnieuw. “Als mijn dochter op maandag 1 euro moet meenemen voor een schoolactiviteit, dan kan ik die soms niet geven. Omdat ik die euro nodig heb om een brood te kopen en pas op maandag mijn leefgeld krijg”, zegt Veerle.
Ook de coronacrisis zet het gezin extra onder druk. “Mijn jongste dochter heeft geen eigen computer. Tijdens de lockdown kon ze wel mijn tablet gebruiken voor de lessen en haar schoolwerk, maar praktisch was dat niet.”
“Mijn oudste dochter heeft een paar keer een paniekaanval gehad. Ze had schrik dat ze door corona haar jaar niet zou halen en zag haar kansen om verder te studeren verdwijnen. Een jaar dubbelen én verder studeren is voor ons financieel niet haalbaar. Gelukkig was ze geslaagd en kan ze starten met haar verdere studie Grafiek en Tekenkunst aan LUCA Gent.”
Druk van schoolkosten
Veerles situatie is geen uitzondering. ‘SOS Schulden op School’ maakt scholen bewust van de financiële druk die ouders vaak door (school)rekeningen ervaren. “Alleen bestaat daar veel schaamte over. Ook mijn oudste dochter bepaalt heel selectief aan wie ze het vertelt. En mijn jongste kreeg op school ooit geen soep, omdat een factuur van 7 euro nog niet betaald was.”
Over haar eigen toekomst blijft Veerle voorzichtig. “Ik weet perfect wat het goedkoopste is in welke supermarkt en waar er promoties zijn. Nog voor ik aan de kassa sta, weet ik hoeveel ik moet betalen. En we hebben nog altijd een budgetmeter."
"Maar ik blijf knokken. Ik hoop dat we de komende studiejaren zonder al te veel kleerscheuren doorkomen en dat mijn kinderen het ooit beter zullen hebben.”