De meeste mensen geloven dat jongens en meisjes gelijk zijn, en ook zo behandeld moeten worden. Elke ouder wil het beste voor zijn of haar kind en hun kind alle mogelijke opties geven in de opvoeding. Toch doen we dat (onbewust) niet helemaal als we dochters enkel met ‘meisjesspeelgoed’ en zonen enkel met ‘jongensspeelgoed’ laten kennismaken.
Dat wil niet zeggen dat je je kind moet verplichten om met het een of het ander te spelen. De meeste kinderen gaan op een gegeven moment door een fase waarin ze erg genderstereotiepe voorkeuren hebben, dat is normaal. Het heeft geen zin om kinderen te forceren, maar je kan hen wel blijven stimuleren om verder te kijken en nieuwe dingen te ontdekken. Door je kind zowel poppen als vrachtwagens aan te bieden, laat je het simpelweg kiezen wat het écht het leukste vindt.
Je dochter heeft misschien aanleg om ingenieur te worden, maar omdat ze nooit heeft kunnen spelen met bouwstenen weet ze misschien niet of ze dat leuk zou vinden. Of er schuilt misschien een uitstekende verpleger in je zoon, maar hij heeft zijn zorgende vaardigheden niet van kleins af aan ontwikkeld, omdat er geen poppen waren om op te oefenen. De voorbeelden lijken misschien wat overdreven, maar als we kijken naar het aandeel mannen in zorgberoepen en vrouwen in STEM-beroepen (Science - Technology - Engineering - Mathematics) zien we toch een grote ongelijkheid. De kindertijd kan daarmee te maken hebben. Speelgoed is voor kinderen immers een manier om (onbewust) bij te leren over de wereld en vaardigheden te ontwikkelen.
Als je naar de gemiddelde speelgoedwinkel trekt, krijgen kinderen de boodschap dat meisjes vooral lieve prinsessen zijn die zorgen voor de mensen rondom hun, en jongens zijn stoere avonturiers die op ontdekking mogen gaan. Dat laat zijn sporen na. Er zijn gelukkig ook winkels die het anders aanpakken. Zij verdelen het speelgoed niet in jongens- en meisjesafdelingen, maar laten de keuze aan de kinderen. Je vindt een lijst van deze winkels via Vrij Spel, Kinderen Kiezen Wel op Facebook.