(Bijna) geen enkel mens is graag alleen. Eigenlijk heeft iedereen wel iemand nodig. Zeker als je wat hulp of zorg kan gebruiken, of wat eenzamer bent, is de verbinding met andere mensen belangrijk. En helend. Dat weet Nicole (91) erg goed. Ze is heel blij dat thuisverzorgende Joyce (48) enkele keren per week langskomt.
Dat Nicole 91 jaren op haar teller heeft staan, zou je niet zeggen. Ze is een levendige vrouw, met het hart op de tong. Een vrouw die altijd heel actief was, in haar gezin als mama van 3 kinderen én daarbuiten.
“Mijn man overleed in 2010. Sindsdien woon ik alleen. Omdat het gaat!”, zegt ze lachend. “Ik heb mijn vrijheid, en geniet daar wel van. Ik sta op wanneer ik wil, doe overdag wat ik wil en ga slapen wanneer ik wil.”
Eerste thuisverzorgende is er nog altijd
Nicole woont op de zeedijk in Middelkerke en geniet van een prachtig uitzicht op strand en zee. Dat is voldoende, want naar buiten gaat ze niet meer. “Ik ben bang om te vallen. 7 jaar geleden maakte ik een stevige valpartij. Mijn heup was gebroken, mijn neus ook.”
“Joyce stelt vaak voor om een wandeling te maken, een koffietje te gaan drinken … Ze zou mij perfect ondersteunen, weet ik. Maar ik durf het niet.”
Joyce (48) is de thuisverzorgende die al enkele jaren driemaal per week langskomt bij Nicole. “Joyce was mijn eerste thuisverzorgende en ze is er nog altijd. Ze is echt belangrijk. Ik heb iemand die me bijstaat, iemand die er ís. Mijn dochters wonen niet in de buurt, dus het is niet makkelijk om hier vaak langs te komen.”
Joyce doet mijn boodschappen en koopt bereide maaltijden. Ze kent mij en weet wat ik niet graag eet
Hulp op alle vlakken
“Zelf koken lukt niet meer goed. Joyce doet mijn boodschappen en koopt bereide maaltijden. En ze kent mij. Ze weet wat ik niet graag eet”, knipoogt Nicole. “En ik weet precies welke taartjes ik moet meebrengen”, lacht Joyce.
“Ze doet ook kleine huishoudelijke taakjes. En gaat naar de apotheker. Of zorgt ervoor dat de dokter langskomt als het nodig is. Ze houdt me goed in het oog en merkt kleine kwaaltjes meteen op”, vult Nicole aan.
Eenzaam in de winter
Joyce biedt meer dan alleen praktische hulp. Ze is een gesprekspartner en een luisterend oor. “We spreken over van alles en nog wat. Als ik iets zie op het nieuws, praat ik erover met Joyce”, weet Nicole.
Joyce knikt. “Ze hoort graag de mening van iemand van een andere generatie. En ja, dan is er al eens een discussietje.”
Eenzaamheid is een veelvoorkomend probleem bij ouderen. Zeker mensen die alleen wonen. Dat bevestigt Nicole. “Die eenzaamheid overvalt mij soms, ja. Zeker in de winter, als het al vroeg donker wordt. Dan duren de dagen lang. Of tijdens het weekend. Vroeger kookte ik op zondag en kwamen mijn dochters en hun kinderen langs. Maar dat is nu weggevallen.”
Op zulke momenten kan een thuisverzorgende mentale verlichting en het nodige gezelschap bieden. “Joyce is een grote steun voor mij. Zij weet alles van mij en ik weet veel van haar. We kennen elkaar door en door”, zegt Nicole.
Eens je bij iemand thuis bent, zie je pas echt wat er zich afspeelt binnen de 4 muren
Thuiszorg is aansluiting vinden
Thuiszorg is niet alleen (fysiek) zorgen voor iemand. Het sociale is minstens even belangrijk, weet Joyce. “Eens je bij iemand thuis bent, zie je pas echt wat er zich afspeelt binnen de 4 muren. Als verzorgende moet je vooral het juiste evenwicht vinden.”
“Elke klant heeft eigen zorgen en noden. Nicole heeft veel nood aan babbels, maar andere mensen kunnen iets anders meer nodig hebben.”
“Je moet ook aansluiting zoeken met mensen. Ik ben ooit bij een eerste bezoek buitengezet, omdat die persoon er niet klaar voor was. Ze moest de klik maken en aanvaarden dat ze wat hulp nodig had. Eens ze dat had gedaan, liep alles vlot”, zegt Joyce.
Thuiszorg helpt zelfstandigheid bewaren
Het is natuurlijk niet evident om dingen uit handen te geven. “Ik geef toe dat het confronterend is om te merken dat ik niet meer alles kan doen”, geeft Nicole toe.
“Maar ik wist dat ik wat hulp nodig had. En ik zie dat Joyce helpt en het even goed doet als ikzelf. Het helpt je om je zelfstandigheid te behouden. Dat is toch belangrijk, niet?”