Rachel Mandungu (43) is huisarts in Leopoldsburg. Begin 2021 kon je haar volgen in het tv-programma ‘Dag Dokter’. Vriendelijk, geduldig en altijd met de glimlach voor haar patiënten. Wij nemen een kijkje achter de schermen en polsen naar haar idee over vriendschap. Wie zijn haar vrienden, de mensen met wie zij echt verbinding voelt?
1. Hoe omschrijf jij vriendschap?
“Vrienden zijn de mensen die er altijd zijn, wat er ook gebeurt. Een vriend of vriendin zou je op elk moment van de dag moeten kunnen bellen. Dat zijn daarom niet altijd personen die je heel vaak ziet, vind ik. Ik heb vrienden die ik bijvoorbeeld maar 1 of 2 keer per jaar zie. Maar als we afspreken, lijkt het pas gisteren dat we elkaar gezien hebben.”
2. Welke rol spelen vrienden in je leven?
“Mijn vrienden zijn heel belangrijk. Niet belangrijker dan mijn partner – ik moet opletten wat ik zeg. (lacht) Ik ben een sociaal persoon, ik heb mensen rond me nodig. Dat voel ik sinds de coronacrisis nog harder. Ik put enorm veel energie uit mijn vrienden. Een tijdje geleden had ik het lastig. Ik ging (coronaproof) langs bij een vriendin. Gewoon door even samen te zijn en te praten, was ik weer opgeladen.”
3. Hoeveel tijd en moeite stop jij in je vriendschappen?
“Te weinig, moet ik bekennen. Ik zou meer tijd willen maken voor mijn vrienden. Veel van mijn vriendschappen bouwde ik op tijdens mijn hogere studies. Maar dan kom je in een volgende fase terecht: een veeleisende job, een gezin … En dan verwatert het contact soms wat.”
“Maar de echte vriendschappen blijven. We zijn met een groepje van 6 vriendinnen die samen startten aan de universiteit. We zien elkaar natuurlijk niet elke dag, maar we spreken toch zeker een paar keer per jaar af, samen met onze partners en kinderen. Misschien had mijn antwoord wat anders geklonken vóór de coronacrisis, maar nu besef ik dat ik mijn vrienden te weinig zie, jammer genoeg.”
4. Ben je een goede vriendin?
“Ondanks het feit dat ik er dus wat meer tijd in zou mogen stoppen, hoop ik van wel. (glimlacht) Ik ben altijd geïnteresseerd en als een van mijn vrienden me nodig heeft, sta ik er. Dan laat ik andere dingen vallen. Dat is het verschil tussen een kennis en een vriend(in). Een vriend is iemand op wie je kan rekenen, in goede en slechte momenten. Dat kon ik zelf al ondervinden.”
5. Wie zijn jouw beste vrienden/vriendinnen?
“Mijn studievriendinnen. Vriendschappen die veel verder teruggaan, heb ik niet echt. Ik ben als kind veel verhuisd, waardoor ik vaak van school veranderde. Door ‘Dag Dokter’ en sociale media zoeken mensen van vroeger weleens contact. We sturen enkele berichtjes en halen herinneringen op. Dan denk ik weleens ‘het zou fijn zijn om die persoon terug te zien’. Maar die mensen beschouw ik niet als mijn dichte vrienden. Het zijn eerder kennissen.”
6. Ben je al vrienden verloren?
“Zeker. Maar als je dat achteraf bekijkt, merk je dat het geen échte vriendschap was. En dan houdt het op een gegeven moment op, zeker als er ‘misbruik’ in het spel is of als het weegt op je gezinsleven.”
7. Houd jij werk en vrienden gescheiden?
“Dat vind ik belangrijk, ja. Vriendschapsverzoeken van patiënten op Facebook accepteer ik bijvoorbeeld niet. Als ze nadien op consultatie komen, vragen ze soms of ik boos ben. Tuurlijk niet, maar privé en werk zijn 2 verschillende werelden.”
“Via Messenger lukt het blijkbaar toch om me te bereiken. Zo krijg ik geregeld berichten. Vaak positief of leuk, maar evenzeer vragen over wat ik precies aanhad in een bepaalde aflevering van ‘Dag Dokter’. (lacht) Af en toe antwoord ik op de vraag, maar daar stopt het. Je wil vriendelijk blijven, niet arrogant zijn ... maar mensen zijn niet zomaar vrienden omdat zij jou kennen van op het scherm hé.”
"Vriendschapsverzoeken van patiënten op Facebook accepteer ik bijvoorbeeld niet. Privé en werk zijn 2 verschillende werelden.”
8. Moet een huisarts niet steeds vaker ook de rol van een vriend vervullen?
“Veel patiënten hebben gewoon nood aan een goede babbel, een luisterend oor. En sinds corona ons in zijn greep houdt, is dat nog veel meer zo. Ik ben ook arts in een rusthuis en dan zeg ik tegen mezelf: ‘Rachel, nu neem je de tijd om te babbelen over koetjes en kalfjes’. Heel wat bewoners kijken uit naar dat bezoek en zien vaak enkel mij.” “Tegelijkertijd geef ik toe dat het weegt. Door mijn ziekte werk ik momenteel halftijds. Toch ben ik ’s avonds even (of zelfs meer) vermoeid dan anders.”
9. Staat jouw job je sociale leven soms in de weg?
“Toch een beetje. Als je studeert, kan je doen wat je wil. Nu moet ik altijd denken: ‘ik ben dokter, ik moet opletten wat ik doe of zeg’. Eens goed gaan feesten doe ik liever waar mensen me niet zo goed kennen. En ik waak heel hard over wat ik zelf precies post op sociale media. Gelukkig kreeg ik nog nooit negatieve commentaar. Ik zorg ook altijd dat mensen me eerst vragen of het oké is voor ze een foto van mij posten.”
10. Wat is het 1ste dat jij weer doet als de coronacrisis helemaal voorbij is?
Afspreken met mensen, al is het op iemands terras thuis. Mijn vriendinnen zien. Normaal sluiten we elke bijeenkomst af met de vraag ‘prikken we een nieuwe datum?’ Zo’n uitspraak lijkt al zo veraf. En feesten.”
“Gelukkig heb ik een mooi vooruitzicht: in oktober trouwt mijn beste vriendin. Ik kijk ernaar uit om niet meer te moeten kiezen wie je ziet. Gewoon afspreken en bijbabbelen met wie je wil, wanneer je er zin in hebt. En zodra het mag: knuffelen. Ik ben een knuffelende vriendin.”