In 2004 stopte Johan Museeuw (58) als professionele wielrenner. Hij begon aan zijn 2de leven. Positiviteit, gezond leven en (meer) bewegen blijven belangrijk. Voor zichzelf, maar ook voor andere mensen. Zoals toen hij peter was van een fietsevenement voor mensen met diabetes.
1. Je was 38 jaar toen je stopte als wielrenner. Was het een moeilijke beslissing?
“Het is de wet van de topsport dat je op een bepaald moment geconfronteerd wordt met je leeftijd. Dat is hard, maar het is de realiteit. Mijn lichaam werd zwakker. Ik kon op mijn fiets niet meer presteren zoals voorheen. Door mijn ervaring kon ik dat nog even verstoppen.”
“Toch besefte ik dat het beter was om afscheid te nemen. Beslissen dat het ‘op’ was voor mij, was heel erg moeilijk. Je weet dat het einde van je leven als wielrenner ooit komt, maar staat daar tijdens je carrière niet bij stil. Ik dacht nooit verder dan het volgende jaar.”
2. Hoe ging je om met de switch naar een leven zonder topsport?
“Elke atleet gaat daar op een andere manier mee om. Ik had even tijd nodig om te beseffen dat ik geen wielrenner meer was. Toen ik net gestopt was, kwam er veel op mij af. Zoals vragen voor interviews, over mijn toekomst … Te veel eigenlijk. Ik moest vaak neen zeggen en ik vond dat moeilijk. Ik moest nadenken welk pad ik wilde bewandelen.”
“Die keuze was verschrikkelijk moeilijk. En vooral: wat kon ik doen? Wat waren mijn capaciteiten? Als je aan topsport doet, wordt alles voor je geregeld. Ik zat in een veilige cocon en met wat daarbuiten gebeurde, was ik eigenlijk weinig of niet bezig. De focus lag alleen op mijn carrière.”
“Plots stap je uit het professionele wielrennen en kom je terecht in het gewone leven. Ik moest dat ‘gewoon’ worden en leren aanvaarden om mijn plan te trekken.”
3. Hoe heb je het leven na het wielrennen aangepakt?
“Ik wist vrij snel dat ik geen sportdirecteur of manager wilde worden. Ik wilde zelf kunnen beslissen. Ik wilde mijn leven in handen nemen, er meer van genieten. Het tv-programma ‘De Pedaalridders’ (een realityserie waarin 2 teams van wielertoeristen zich voorbereiden op een grote sportieve uitdaging) kwam op mijn pad en heeft mij inzicht gegeven in mijn eigen toekomst.”
“Ik was coach in dat programma en na de uitzendingen kreeg ik veel vraag naar fietsbegeleiding. Dat ben ik verder beginnen uitbouwen: anderen aanzetten tot meer bewegen. Daarin kan ik mijn expertise kwijt. Wielrennen is en blijft mijn ding. Mensen komen hier fietsen en ik verzorg ze op mijn manier. Aan mijn woning heb ik ook een studio waar ze dan kunnen verblijven.”
4. Wat heb je geleerd uit je carrière en de weg die je erna insloeg?
“Levenservaring en inzichten. In mijn carrière en erna was er ruimte voor positiviteit. Maar er kwamen ook negatieve zaken op mijn pad. Ik heb diep gezeten, heel diep. Maar als mens moet je in jezelf geloven. Je geeft je leven zelf vorm.”
“Je moet aanvaarden wat er op je afkomt. Elke ochtend moet je jezelf oppeppen en proberen om met een positief gevoel de dag te beginnen. Dat is niet altijd makkelijk, maar dat moet je jezelf wat opleggen. Mentaal ben ik redelijk hard. Topsport heeft mij zo gemaakt. Maar het helpt mij om op bepaalde momenten door te bijten.”
5. Haal je nu nog altijd veel (mentale) energie uit fietsen?
“Bewegen en fietsen blijven heel belangrijk. Zo kan ik mijn gedachten ‘resetten’. Wat mij nog energie geeft? Positieve mensen. Mensen die niet oordelen, maar die nuances zien.”
“Bewegen en fietsen blijven heel belangrijk. Zo kan ik mijn gedachten ‘resetten’”
“Ik heb moeilijke periodes gehad in mijn leven, maar het is me gelukt om daar telkens uit te geraken. Dankzij familie en vrienden die voor me klaarstaan, maar ik merkte uiteindelijk ook dat je het toch vooral zelf moet doen. Dat is mijn harde mentaliteit als topsporter: je moet zelf je weg zoeken. Stap per stap lukt het om die berg te beklimmen.”
6. Bewegen is de rode draad in je leven. Wil je anderen inspireren om meer te bewegen?
“Absoluut, ik wil een ambassadeur zijn om mensen in beweging te brengen. En ze aanzetten tot gezond leven. Wist je dat ik peter ben geweest van Climbing for Life? Dat is een fietsevenement voor diabetici waaraan ook een ploeg van het Diabetes Liga Cycling Team meedoet. Dat team begeleidt personen met diabetes maandenlang, zodat ze voorbereid de berg beklimmen.”
“In 2019 reed ik met hen de Stelvio in Italië op. Zo zie je dat je ook met diabetes topprestaties kan leveren. Natuurlijk moet niet iedereen zo’n grote inspanning doen. Het belangrijkste is dat je regelmatig beweegt mét plezier. Daarom ben ik ook fan van de Beweegwijzer van Solidaris, die mensen met diabetes type 2 helpt om de sport te vinden die bij hen past. Heb je diabetes, probeer het dan zeker zelf eens uit.”
7. Wanneer ben jij het gelukkigst?
“Het antwoord zal niet verbazen: als ik op de fiets zit. Dat was vroeger al zo en dat is nog altijd zo. Ik ben ook heel gelukkig als ik kan samen zijn met mijn familie, mijn ouders in Oostende, mijn kinderen. Ook voor mijn kleindochter maak ik heel graag tijd vrij.”
“En ik zeg het nog eens: positiviteit is heel belangrijk. Laat positiviteit toe in je leven en je voelt je meteen blijer en gelukkiger.”