Solidariteit: 1 woord, maar eindeloos veel manieren om het vorm te geven. Solidair ben je niet alleen met vrienden en familie, maar ook met mensen die je niet kent. In deze reeks volgen we Julie, Taner, Joke en Magalie: 4 mensen die zich belangeloos inzetten voor anderen. Zowel voor mensen die ze liefhebben als voor mensen die ze nog nooit ontmoet hebben. Omdat ze weten dat hun kleine inspanning een groot verschil maakt. In dit artikel: Taner (38) is stamceldonor.
Lees ook:
- Julie (31) steunt Black Lives Matter.
- Joke Van Leeuwen (68) is dichter op eenzame uitvaarten.
- Magalie (30) schrijft brieven voor Amnesty International.
‘Stamceldonatie’, het begrip klinkt enigszins angstaanjagend, maar in werkelijkheid valt het wel mee, vindt Taner uit Heusden-Zolder. Hij gaf zich een jaar geleden op als stamceldonor.
Dat betekent dat hij bloed laat afnemen, waaruit later de stamcellen worden gehaald. Iets wat voor alle duidelijkheid niet sowieso gebeurt bij een gewone bloeddonatie. Om opgenomen te worden in de databank als stamceldonor, is 1 bloedstaal al voldoende. Maar Taner gaat ook regelmatig bloed doneren.
“Ik las over stamceldonatie en ik vind het een fijne en makkelijke manier om mensen te helpen”, zegt hij. “Met slechts een klein beetje moeite kan je mensenlevens redden. Het is niet dat ze je vragen om een orgaan af te staan, hé. Voor de bloedafname moet je alleen wat tijd uittrekken.”
Bloed geven
“Sinds ik mij heb geregistreerd, word ik regelmatig gevraagd voor een bloedafname – al is dat door de coronamaatregelen iets minder. Die bloedstalen worden onderzocht en als er een match is met iemand die stamcellen nodig heeft, neemt het ziekenhuis contact met je op. Ofwel worden je stamcellen uit je bloed gehaald, ofwel volgt er een beenmergpunctie. Ik heb nog geen match gehad, dus die procedure maakte ik nog niet mee.”
Een beenmergpunctie is wel niet zo evident. De ingreep is pijnlijk, een ziekenhuisopname is nodig en je kan even niet gaan werken. Maar als je er een leven mee redt, is dat het helemaal waard. Bovendien krijg je altijd de keuze. “Als je een beenmergpunctie niet ziet zitten, kan je op het laatste moment nog afhaken. Je loopt geen enkel risico door je als donor op te geven.”
Voor de ontvanger is het wel een ander verhaal. Want een donor die afzegt, neemt in het slechtste geval een laatste redmiddel weg. Belangrijk dus om goed na te denken voor je hieraan begint!
Met de vrienden
“Je weet niet wie je redt, maar dat is niet erg”, gaat Taner verder. “Ik vind het niet belangrijk om te weten wie ik help, wel dát ik help. Ik probeer mijn vriendenkring te overtuigen om mee te gaan. Ik zou graag een keer met onze hele groep gaan bloed geven. Dan kunnen we allemaal naast elkaar zitten en die foto op onze sociale media zetten, en een voorbeeld zijn voor anderen. Voorlopig zien mijn vrienden het helaas niet zitten. Ofwel hebben ze geen tijd, ofwel hebben ze te veel twijfels. Jammer, want je hebt echt niets te verliezen door dit 1 keer te proberen.”