Waarom ben je gestart met vrijwilligerswerk en wat doe je?
“Vóór corona zette ik me in bij vzw MOPA en Dito vzw, een vereniging voor mensen met een handicap. Bij Dito vzw zet ik me in voor de Ouderengroep Kiel, een prachtig initiatief waarbij mensen die dit wensen, worden begeleid richting de juiste hulp en ondersteuning. Ook help ik bij Dito vzw in het Huis van het Kind waar ouders van kinderen met een handicap de kans krijgen hun verhaal te delen en hun gevoelens te ventileren.”
“Ik heb zelf niet altijd het gevoel gehad voldoende ondersteuning te hebben gekregen, zoals mijn verhaal duidelijk zal maken. Dat was dan ook een grote drijfveer om me in te zetten als vrijwilliger voor die projecten. Ik lijd namelijk aan Spastische diplegie, een ziekte die je onderste ledematen aantast, waardoor je been- en heupspieren verstijven. Bij mij blokkeren ook mijn zenuwen. In 2014 veranderde mijn leven compleet. Ik kreeg toen hevige pijn. Zelfs pijnstillers hielpen niet. Ik werkte al 16 jaar lang als polyvalent arbeidster in een maatwerkbedrijf. Hoewel ik niet lang kon staan, bleef ik wel doorgaan met werken.”
“Mijn thuisbegeleidster raadde me in die periode al aan een PAB aanvraag in te dienen. Aanvankelijk zag ik dit niet zitten omdat de hele situatie toen nog erg confronterend voor me was en ik nog niet helemaal onder ogen kon zien dat mijn situatie enkel maar zwaarder zou worden. Uiteindelijk heb ik die aanvraag toch ingediend. Achteraf gezien ben ik hier erg blij voor, want ondanks het Persoonlijk Ontwikkelingsplan (POP) dat werd opgesteld, verloor ik in 2016 toch mijn werk. In het POP werd toen afgesproken dat ik zou starten aan de opleiding Intercultureel Bemiddelaar aan Thomas More. Maar ook hiermee ben ik niet kunnen starten want de verplaatsing naar Brussel was te moeilijk. Zelfs mijn arts gaf het op om voor mijn rechten te blijven strijden.”
“Dit alles gaf me het gevoel dat ik overal uit de boot viel, zelfs na duidelijke toewijzing van mijn rechten. Zo heb ik namelijk niet enkel een beperking, maar ben ik ook een Marokkaanse vrouw, waardoor ik eveneens niet altijd de kansen heb gekregen die je in deze tijden zouden mogen verwachten. Dit gevoel van uit de boot te vallen ging gepaard met een lange periode waarin er ontzettend veel op me afkwam. Zo heb ik 20 operaties ondergaan, en moest ik tegelijk alles zelf uitzoeken. Hierdoor belandde ik in een depressie. Vrijwilligerswerk heeft er mee voor gezorgd dat ik hieruit ben geraakt.”
“De maatschappij laat me niet toe om de rol op te nemen die ik wil opnemen en dat maakt me echt kwaad. Mijn lichaam werkt niet altijd mee, maar ik kan wel nog veel betekenen voor de maatschappij. Hoewel ik door dit heftige proces ben moeten gaan, wil ik hier iets aan doen en het voor toekomstige generaties beter maken. Ik blijf dan ook strijden voor een maatschappij waar iedereen kansen krijgt. Het mag niet enkel bij mooie woorden blijven, er moet actie worden ondernomen. Daarom doe ik nu vrijwilligerswerk.“
“Ik ben me trouwens beginnen engageren als vrijwilliger dankzij mijn thuisbegeleidster. Ze is degene die me aanmoedigde om mijn kennis en ervaringen toch te blijven in te zetten. Omdat ik mijn kennis niet wilde weggooien, besloot ik mij als vrijwilliger in te zetten.”
“Ik zet me nu ook in als zorgambassadeur waarbij ik mensen actief ondersteun bij de uitbreiding van hun netwerk en het hulpaanbod voor hen beter in kaart te brengen. Een vlotte communicatie tussen diensten en weten bij wie je moet zijn voor welke vraag is ontzettend waardevol. Doordat ikzelf zo ben geconnecteerd met verschillende instanties, kan ik anderen hier goed in begeleiden. Ik weet dat het vrijwilligerswerk is, maar ik engageer me ervoor alsof het mijn ‘werk’ is.”
Wat is al het mooiste dat je als vrijwilliger meemaakte?
“Het mooiste aan vrijwilligerswerk is vooral het gevoel dat je iemand écht helpt en dat het leven van die persoon iets beter of gemakkelijker is geworden door de hulp die je hebt geboden. Dat kan doordat je hen een weg helpt banen in het grote kluwen aan regels, hen ondersteunt bij het vinden van de juiste hulpmiddelen en deze aan te vragen …
Door mijn kennis te delen en mensen te helpen waar nodig, kan ik hen helpen zo een normaal mogelijk leven te leiden. Mijn betrokkenheid bij Het Huis van het Kind zorgt ook dat ik een positief en hoopgevend voorbeeld kan zijn. Zodat mensen zien: ‘op deze manier kan het ook’.”
Wat heb je geleerd uit je engagement en hoe heb je dit geleerd?
“Door mijn verleden weet ik dat je vooral de juiste mensen moet tegenkomen. Mensen die je op weg helpen, je de kneepjes van het vak leren en je in de juiste richting sturen. Zonder hen is het ontzettend moeilijk je weg en je rechten in deze maatschappij te leren kennen en af te dwingen. Ik wil de persoon zijn die mensen op weg helpt met mijn kennis en ervaringen zodat zij niet dezelfde strijd als mij moeten afleggen. Ik wil dat het voor de volgende generatie gemakkelijker is.”
Welke boodschap heb je voor mensen die eraan denken om vrijwilligerswerk te doen?
“Vrijwilligerswerk is heel belangrijk omdat je vaak ‘de gaten’ in de maatschappij opvult die de overheid niet opgevuld krijgt, vooral op vlak van het menselijke aspect. Als vrijwilliger kan je vaak meer dan de vaste medewerkers, omdat je niet (of minder) bent gebonden aan de strikte regels van een organisatie. Voor mensen die zich willen engageren, is het vooral belangrijk iets te kiezen waar ze echt hun hart en ziel in kunnen leggen.
“Iedereen heeft zijn capaciteiten die ontzettend waardevol zijn voor de maatschappij. Elke capaciteit telt. Je kan er ontzettend veel mensen mee helpen. Ik heb ontzettend moeten knokken, maar inmiddels heb ik mijn weg gevonden.”