Of je nu getrouwd bent, samenwoont of een latrelatie hebt: koppels zijn de algemene norm. Maar wat als je er bewust voor kiest om alleenstaand te zijn én te blijven? Een eenzaam leven? Niet voor Ann (58), die geniet van haar vrijgezellenbestaan.
In 2002 liep Anns huwelijk op de klippen, na een relatie van 15 jaar. “De opvoeding van mijn dochter, toen 11 jaar, was op dat moment mijn prioriteit”, vertelt ze. “Bij zo’n breuk wordt ook je zelfvertrouwen geraakt. Dat heeft tijd nodig om te herstellen. Sommige mensen gaan snel op zoek naar een nieuwe partner, maar ze dragen nog altijd dat rugzakje mee. Dat kan problemen geven en dat wilde ik niet.”
“Zou je niet daten?”
Eens ze de kaap van 50 jaar bereikte, voelde Ann de druk in haar omgeving toenemen. “Mijn dochter stond op het punt om het huis te verlaten en dan krijg je goede raad van vrienden en familie: ‘Zou je toch niet eens beginnen daten?’ Zelfs mijn dochter zei: ‘Mama, nu ben ik weg en blijf jij alleen achter.’”
Zegeningen tellen
Toen waagde Ann haar kans in het datingcircuit. “Maar daar vond ik niemand die het beste in mezelf naar boven haalde. Of die aansloot bij mijn leefwereld”, zegt ze. “Ik heb wel enkele relaties gehad. En een paar jaar geleden was ik tot over mijn oren verliefd, maar daar is niks duurzaams uitgekomen.”
“In het datingcircuit vond ik niemand die het beste in mezelf naar boven haalde.”
“En dat is niet erg. Ik tel mijn zegeningen. Ik krijg van vrienden en familie voortdurend uitnodigingen. En mijn uitgangspunt is ‘zeg altijd ja’. Met als gevolg dat mijn agenda constant vol staat” (lacht).
Meer dan 2 miljoen alleenstaanden
Ann is een gelukkige vrijgezel, alleen het financiële aspect wringt wel eens. “Ik kom niks tekort en ik leef goed, maar ik moet mijn budget wel in het oog houden. Dat is elke maand een oefening. Een restaurantbezoek moet ik plannen. En soms moet ik het uitstellen, omdat het niet meer in mijn budget past.”
“Het stoort mij ook dat alle beslissingen die de politiek neemt enkel gericht zijn op tweeverdieners. Dat zie je nu bijvoorbeeld met de energiecrisis. Singles bestaan niet voor politiek en maatschappij. Terwijl België meer dan 2 miljoen alleenstaanden telt!”
“Het stoort mij dat veel politieke beslissingen gericht zijn op tweeverdieners.”
Geen klankbord
Single zijn heeft ook voordelen. “Als je een partner hebt, moet je alles in overleg doen. Maar ik stap in mijn auto en ik ben weg. Ik moet aan niemand verantwoording afleggen. Daar staat dan wel tegenover dat ik na een moeilijke dag geen klankbord heb als ik thuiskom. Het is altijd fijn als er iemand is om te ventileren. Daarvoor bel je ‘s avonds moeilijker een vriend of vriendin.”
Happy single
Of Ann soms een partner mist? “Heel af en toe”, knikt ze. “Binnenkort mag ik naar een trouwfeest. En daar moet ik dan alleen naartoe. Dat is zo’n moment waarop ik denk ‘oei’. Ik zal ook nooit alleen op café of restaurant gaan. Reizen doe ik wel. Ik heb een vaste reisgenote met wie ik al jaren de wereld verken.”
“Ik sta zeker open voor een relatie. Ik blijf geloven in de prins op het witte paard. Maar ik ga er niet meer actief naar op zoek”, aldus Ann. “Ik ben perfect gelukkig met wat het leven mij vandaag te bieden heeft. Ik ben een happy single.”
Alleen, maar niet eenzaam
“Ik heb geen last van eenzaamheid. Vriendschap kan zoveel invullen. Alleen zijn betekent niet per se eenzaam zijn, hé. Ik ben maatschappelijk assistent en ik doe in Aalst de voedselbedeling. Daardoor had ik zelfs tijdens de coronacrisis veel sociale contacten. Alleen de lockdown was moeilijk. Maar dan troostte het me dat ik niet alleen in die situatie zat.”
“Geluk zit in de kleine dingen. Da’s een cliché, maar o zo waar.”
“Ik woon gelukkig niet in een appartement in de stad, maar op de boerenbuiten. Ik neem mijn mountainbike en maak tochten in de natuur. Ik heb 3 katten en 3 kippen, ik heb een rozentuin, ik kweek lavendel ... Geluk zit in kleine dingen. Het is een cliché, maar o zo waar.”