Wie kinderen heeft, kent het wel: het consultatiebureau (of in de volksmond ‘de weeg’, ‘kind & gezin’, ‘het kinderheil’ …). De plek waar je als jonge ouder naartoe kan om je kindje gratis te laten opvolgen. Een arts en verpleegkundige controleren de gezondheid, groei en ontwikkeling van je kindje en het krijgt er de nodige spuitjes.
En er is ook altijd een lieve vrijwilliger die je welkom heet, je kindje alvast meet en weegt voor je naar het consult bij verpleegkundige en arts gaat en nadien alles weer klaarmaakt voor het volgende kindje.
Eén van die vrijwilligers is Annie De Maesschalck (74 jaar). Zij vertelt over haar vrijwilligerswerk in het consultatiebureau.
“Ik ben al 30 jaar vrijwilliger in het consultatiebureau in Hoboken. Ik doe dat heel graag. Enkele jaren geleden nam ik de rol van de vorige voorzitster over. Naast het werk in het consultatiebureau stel ik ook om de 3 maanden een beurtrol op. Alles gebeurt democratisch, we werken tenslotte allemaal vrijwillig. Ik vraag wanneer iedereen kan en wil werken en leg dan de puzzel. Ondertussen ken ik wel de voorkeuren van mijn collega’s."
"Zo is er een vast team dat altijd op donderdagavond werkt. Da’s een beetje zo gegroeid. Vroeger werkten die 2 mensen nog en konden ze enkel op donderdagavond. Ondertussen zijn ze op pensioen maar waren ze dat zo gewoon en willen ze liefst die avond blijven komen. De anderen doen liever de dagshifts."
"Ons team bestaat uit 13 mensen. De meesten van ons team zijn 65+. Per shift staan we normaal per 2. Elke vrijwilliger doet zo’n 2 à 3 zittingen per maand. We wisselen zoveel mogelijk met wie we samenwerken. Zo raak je niet uitgekeken op elkaar en heb je altijd een andere babbel. Je leert ook iedereen kennen. Iedereen kent na een tijdje iedereen. Op de achterkant van de beurtrol staan de telefoonnummers van onze teamleden vermeld. Als er iemand onverwacht verhinderd is voor een bepaalde zitting, kan zij dus één van de collega’s opbellen met de vraag om te wisselen.”
Voorzitten en teambuilden
“Naast de planning en afspraken maken vind ik teambuilding erg belangrijk. Ik wil de groep zo goed mogelijk samenhouden. Elke maand houden we een comité vergadering. Dat wil niemand missen. Die begint altijd met het overlopen van praktische zaken, dingen die gebeurd zijn en hoe we die op gaan lossen, maar eindigt altijd in een koffieklets. Traditie is dat de jarige van die maand trakteert met iets lekkers. Da’s altijd supergezellig."
"Regelmatig organiseren we een activiteit buiten het consultatiebureau: een wandelzoektocht, minigolf, een museumbezoek … Binnenkort gaan we het Steen in Antwerpen bezoeken en daarna samen iets eten. We zijn een hele toffe groep vrijwilligers. We hangen echt goed aan elkaar. Veel van onze vrijwilligers doen dit werk al meer dan 20, sommigen zelfs 30 jaar. Dat betekent toch wel iets. We zijn een echte vriendengroep geworden.“
Respect
"We krijgen ook veel respect van de artsen en verpleegkundigen waarmee we samenwerken. Ze zijn blij met onze hulp. Tijdens corona mochten we enkele maanden niet werken en moesten de professionals het alleen beredderen. Plotsklaps vielen er per consultatie 2 paar helpende handen weg. Toen merkten ze een groot verschil. Zij waren blij dat we terug aan het werk mochten.” lacht Annie.
Warm contact met mensen
“Het leukste aan het werk in het consultatiebureau is het warme contact met mensen. Voor veel ouders met een 1e kindje is het wel wat onwennig. Dan is het onze taak om hen gerust te stellen, de weg te wijzen, een babbeltje te doen. Soms kom ik mensen eens tegen in de supermarkt of op straat en dan herkennen ze me of spreken ze me aan. Da’s wel tof.”
Ik heb nooit een cent verdiend met mijn vrijwilligerswerk, maar ben er zoveel rijker mee geworden …
Alleen meten en wegen
“Maar het blijft wel bij algemene babbels. Ouders vragen na het wegen of meten wel eens of het goed is. Dan moet ik hen altijd doorverwijzen naar arts of verpleegkundige. Als vrijwilliger zijn we niet geschoold om mensen advies te geven. Ook al zijn we bijna allemaal moeder en oma (en dus ervaringsdeskundigen), we mogen geen goedbedoelde raad geven of antwoorden op de vragen van jonge ouders. Dat is voorbehouden aan de artsen en de verpleegkundigen. We moeten ook altijd discreet zijn. Op de achtergrond alles in goede banen leiden.”
Soms streng zijn
“De consultaties verlopen op afspraak, dus moeten we ook de klok in het oog houden. Soms moeten we streng zijn en laatkomers erop wijzen dat ze de hele planning in de war sturen. We hanteren 'een academisch kwartiertje'. Mensen die echt veel te laat zijn, moeten dan opnieuw een afspraak maken."
“In het consultatiebureau is het doorgaans gezellig. Er hangt een goeie sfeer, er staan gezellige zetels, er is speelgoed en leesboekjes.”
Succesformule om te wegen
“Meten vinden de meeste kindjes niet zo erg, maar wegen is soms moeilijker. Als een kindje echt hysterisch huilt en zich niet laat wegen, dan zetten we het kind samen met de ouder op de weegschaal, nadien wegen we de ouder en noteren we het verschil ertussen."
"Voor de spuitjes hebben we helaas geen truukje. Vroeger kregen de grotere kinderen na een spuitje een koekje om hen te kalmeren, maar dat mag niet meer. Nu raden we mama’s meestal aan om in een apart hoekje borstvoeding of een flesje te geven als ze dat bijhebben. Na het eten vallen de meeste baby’s dan toch in slaap en is dat prikje snel vergeten."
Lief en leed
"Sommige dingen blijven je bij. Zo was er enkele jaren geleden een kindje dat uit een oorlogsgebied kwam waar zijn huis gebombardeerd was. De baby was zwaar verbrand, miste een armpje en was erg verminkt in het gezichtje. Het kindje kwam vaker op consultatie zodat het goed opgevolgd werd. Zoiets grijpt je aan, en geregeld informeerden we bij elkaar naar nieuws over de baby."
"Anderzijds zie je vooral veel blije gezichten, zie je kindjes groeien. Ik doe het na al die jaren nog heel graag. Zolang mijn gezondheid het toelaat blijf ik aan het werk in het consultatiebureau. Ik heb nooit een cent verdiend met mijn vrijwilligerswerk, maar ben er zoveel rijker mee geworden …"