Enkele jaren geleden belandde Magdalena* (53) in een zware burn-out. Vandaag staat ze op invaliditeit, maar is ze wel actief als vrijwilliger. “Vrijwilligerswerk is een tussenstap die ik nodig heb in mijn zoektocht naar mijn plek op de arbeidsmarkt.”
Magdalena werkt intussen 3 jaar niet meer. Door een traumatische jeugd en fybromyalgie (ziekte met chronische pijn) was ze fysiek en mentaal ‘op’. Ze kwam terecht in een zware burn-out. Werken ging niet meer.
Angst- en paniekaanvallen
“Ik werk al sinds mijn 17 jaar. Ik had jobs als arbeider, maar ook in de verkoop. Ik ging poetsen bij mensen en ik heb in een fabriek gewerkt. Alles wat ik kon doen om geld te verdienen, deed ik. Dat was nodig, want ik zorgde alleen voor mijn zoontje.”
“Al heel mijn leven ga ik van de ene job naar de andere. Ik kreeg 4 of 5 keer een burn-out. Maar deze keer was het anders. Ik was constant moe en kreeg angst- en paniekaanvallen. Hét signaal dat ik moest ingrijpen.”
Tijd en ruimte voor bezinning
Gesprekken met haar psycholoog, psychiater en huisarts gaven Magdalena een duwtje in een nieuwe richting. Ze staat nu 3 jaar op invaliditeit (wanneer je langer dan 1 jaar arbeidsongeschikt bent) waardoor ze de tijd en ruimte krijgt om aan zichzelf te werken.
“Ik moest mij ‘herprogrammeren’. Mentaal ben ik veel veranderd. Ik bekijk het weer positief, ik voel me beter. Natuurlijk blijft een terugval mogelijk. Daar ben ik me van bewust. Net daarom is het belangrijk om stapje per stapje te werken.”
“Om een terugval te vermijden, is het belangrijk om stapje per stapje te werken”
Niet meer voltijds
“Ik ben van plan om terug te keren naar het werk. Maar niet overhaast of zonder een duidelijk plan. Maar voltijds aan de slag gaan, zit er door mijn ziekte waarschijnlijk niet meer in.”
Magdalena vindt het verschrikkelijk dat ze niet meer voltijds kan meedraaien. “Ik maak me soms zorgen over het geld. Zeker in de periode dat mijn zoon nog thuis woonde. Maar nu hij uit het huis is, kan ik geldzaken meer relativeren. Ik kan me meer focussen op mijn gezondheid en mijn mentale welzijn. Ik besef nu ook dat dit héél belangrijk is. Naast de zorg voor mijn intussen volwassen zoon.”
“Weet je wat een uitdaging is? Vinden wat ik wil doen. Welke job past bij mij? Wat doe ik graag? Wat geeft me energie? Samen met mijn psychologe probeer ik hier antwoorden op te vinden. Om mijn terugkeer ook stapsgewijs te laten verlopen, stelde ze voor om te starten met vrijwilligerswerk.”
Voldoening van vrijwilligerswerk
Magdalena doet vrijwilligerswerk bij Dito, een organisatie die zich inzet voor personen met een handicap en hun netwerk. Dito informeert, sensibiliseert en zet haar stempel op een inclusiever beleid. Magdalena begeleidt er activiteiten wanneer zij zich daar goed bij voelt. “Een hele dag meehelpen, lukt niet. Maar een halve dag gaat wel. Ik begeleidde al eens een uitstap naar een concert en ging al mee naar de vrijwilligersbrunch. Heel fijn!”
Ondanks de vermoeidheid geeft het vrijwilligerswerk Magdalena veel voldoening. “Ik voel me weer iets waard. Ik kan de maatschappij iets teruggeven. Ik ben trots op mezelf en ben ervan overtuigd dat dit de tussenstap is die ik nodig heb.”
Blik op de toekomst
Als Magdalena naar haar cv terugkijkt, wordt ze niet blij. Er staan veel verschillende jobs op in verschillende sectoren. En telkens voor een korte periode. “Met zo’n cv is niets mis. Maar voor mij geven korte, uiteenlopende jobs geen voldoening meer. Ik ben niet meer wie ik was.”
“Als ik nu naar mijn cv kijk, word ik niet blij. Ik ben niet meer wie ik was”
“Ik evolueer en blijf veranderen. Ik zoek volop naar mijn ‘nieuwe’ job. Misschien is ervaringsdeskundige wel iets voor mij. Zo kan ik vanuit mijn ervaring over een terugkeer naar het werkmensen inspireren. Dat vertelde mijn psychologe.”
“Via het ziekenfonds volg ik tal van webinars en digitale infosessies. Zo schaaf ik mijn vaardigheden bij én leer ik bij over mezelf. En dat gaat mee in mijn rugzakje in mijn zoektocht naar werk.”
*Magdalena is een schuilnaam