Sofie (31) en Isabelle (36) zijn 5 jaar getrouwd en mama van 2 kinderen: Juliette (3,5 jaar) en Dré (5 maanden). Om hun kinderwens te vervullen, doorliepen ze een intense vruchtbaarheidsbehandeling. Het ivf-traject was niet alleen fysiek, maar ook mentaal uitdagend.
Het lukt niet voor iedereen om op een natuurlijke manier zwanger te worden. In ons land ondervindt ongeveer 15% van de koppels moeilijkheden om een kind te krijgen. Voor koppels van hetzelfde geslacht en alleenstaanden is medische hulp, en dus een fertiliteitsbehandeling, altijd nodig. Dat was ook het geval voor Isabelle en Sofie.
“Als heterokoppels op een natuurlijke manier een kind krijgen, gebeurt er geen psychologische evaluatie vooraf”
Groeiende kinderwens
“Vroeger had ik niet echt een kinderwens,” vertelt Sofie. “Pas toen ik Isabelle ontmoette en we samen een leven opbouwden, groeide dat verlangen.” Isabelle vult aan: “Het klikte zo goed tussen ons dat we voelden dat we een gezin wilden samen.”
Via een gynaecoloog kwamen ze terecht bij het fertiliteitscentrum van het UZ Brussel om een vruchtbaarheidsbehandeling te starten. Eerst doorliepen ze een psychologische en financiële evaluatie.
“We wisten zelf dat we een heel stabiel koppel zijn, dus we maakten ons geen zorgen daarover”, herinnert Isabelle zich. “Maar het was ook wel confronterend. Als heterokoppels op een natuurlijke manier een kind krijgen, gebeurt zo’n evaluatie niet.”
Meteen ivf-traject
Na de evaluatie volgde de keuze voor een spermadonor. “Daarvoor kijken ze vooral naar je lichaamsbouw, haarkleur en oogkleur”, legt Isabelle uit. “Wij kwamen uit bij een Deense donor. Het was voor ons ook duidelijk dat Sofie ons kindje zou dragen. Daardoor kwamen we meteen terecht in een ivf-traject.”
“Omdat ik de oudste ben, kozen we ervoor om eerst mijn eicellen te gebruiken”, voegt ze toe. “Om de eicellen te laten rijpen, startte ik met hormoonstimulatie via dagelijkse injecties.”
En … meteen zwanger na ivf
Na de stimulatie namen ze bij Isabelle rijpe eicellen weg via een eicelpick-up. De rijpe eicellen werden in een schaaltje bevrucht met donorsperma.
“De eerste keer waren er weinig bruikbare eicellen, maar de 2de poging was een succes. De bevruchting was gelukt en we hadden een aantal embryo’s, waarvan er eentje in de baarmoeder van Sofie werd teruggeplaatst.”
En ze werd meteen zwanger. “Dat was echt ongelooflijk”, herinnert Sofie zich. “Anderhalf jaar na de start van het ivf-traject mochten we onze dochter Juliette verwelkomen. Ons geluk kon niet op!”
Moeizamer 2de traject
Voor hun 2de kindje ging het minder vlot. “Deze keer kozen we ervoor om mijn eicellen te gebruiken”, zegt Sofie. “We kozen voor dezelfde spermadonor, omdat we het belangrijk vonden dat onze kinderen een stukje genetische achtergrond delen. Ze hebben 2 verschillende biologische mama’s, dus dezelfde donor zorgt er wel voor dat ze biologisch verwant zijn.”
Het koppel begon met kunstmatige inseminatie. Op het moment van Sofie’s eisprong werd een dosis zaadcellen in haar baarmoeder gebracht om een rijpe eicel te bevruchten. “Omdat ik zo snel zwanger was van Juliette, stapten we vrij zorgeloos in het traject. Maar na 7 mislukte pogingen, schakelden we weer over op ivf”, vertelt Isabelle.
“Het is een intensief proces, en je weet niet of je droom werkelijkheid zal worden”
Zwangerschapsverlies
Sofie knikt. “Het was een emotionele rollercoaster. Ik vond het heel frustrerend dat de inseminatie niet lukte. We hadden ook al een biochemische zwangerschap gehad (je zwangerschapshormoon (hCG) stijgt, maar je bent niet zwanger) en een zwangerschapsverlies. Dat was mentaal zwaar.”
Dré is eigenlijk deel van een tweeling, maar één van de embryo’s overleefde het niet. Ook dat was een emotionele klap. “Toen we hoorden dat we een tweeling kregen, schrokken we. We zochten meteen een nieuw huis, want het vorige was te klein voor een gezin van 5. Je kan je onze teleurstelling voorstellen toen de dokter vertelde dat één hartje niet meer klopte.”
Fertiliteitstraject: je wordt geleefd
Een fertiliteitstraject neemt voor even je leven over. “Alles draait om strikte medische opvolging en perfecte timing. Het traject bepaalt je planning en het is niet makkelijk om dat te combineren met je werk en sociale leven”, weet Isabelle. “Je wordt een beetje geleefd.”
“Het is een intensief proces, en je weet niet of je droom werkelijkheid zal worden”, vult Sofie aan. “Dat zorgt voor onzekerheid en twijfel.”
Ze herinnert zich ook dat ze veel last had van de hormonen. “Door de hormoonstimulatie ben je veel emotioneler. Als je dan slecht nieuws krijgt, komt dat extra hard binnen. Ik voelde me mezelf niet.”
Praten helpt
“Een fertiliteitstraject brengt hoop voor mensen met vruchtbaarheidsproblemen, maar er is geen garantie op een succesvolle zwangerschap. Dat kan mentaal zwaar wegen”, zegt vruchtbaarheidsexpert Liesbet Lauwereys van De Maakbare Mens. “Mensen voelen zich machteloos, omdat een kinderwens heel diepgaand is.”
“Hormoonbehandelingen kunnen een impact hebben op je emoties, gedachten en lichaam. Daardoor voelen sommige vrouwen zich minder goed in hun vel. Ook praktisch is het een uitdaging om de afspraken te combineren met je job, dat brengt nog extra stress met zich mee.”
Haar advies? “Het lijkt misschien een cliché, maar praten werkt. We raden aan om één of meerdere personen in vertrouwen te nemen, zodat je je hart op tijd kan luchten. Ook hulp van een psycholoog kan helpen. En contact met lotgenoten kan waardevol zijn, omdat je erkenning en begrip zal voelen. ”
“Mensen voelen zich machteloos, omdat een kinderwens heel diepgaand is”
Steun zoeken
Isabelle en Sofie vonden veel steun bij elkaar. “We hadden altijd elkaar om op terug te vallen”, zegt Isabelle. “We hadden geen psychologische hulp nodig. Maar voor koppels die minder open over hun gevoelens kunnen praten, kan dat een grote meerwaarde zijn. Maar ook Facebookgroepen met lotgenoten hielpen mij enorm.”
Het koppel is gelukkig met hun gezin en kijken positief naar de toekomst. “We zijn heel dankbaar dat we 2 gezonde kinderen hebben. Het vruchtbaarheidstraject was pittig, maar het was het allemaal waard.”