Nadat haar vrouw hun eerste 2 kindjes op de wereld zette, wilde ook Adélaïde zwanger worden. Spijtig genoeg kreeg ze te maken met een pril zwangerschapsverlies. “Als mensen zién dat je zwanger bent, is dat veel tastbaarder.”
Dankzij kunstmatige inseminatie kregen Adélaïde en haar vrouw Marlies een tweeling, die vandaag 2,5 jaar is. Het was Marlies die toen zwanger werd. Maar het koppel wil het liefst 4 kinderen en dus besloot ook Adélaïde om voor een zwangerschap te gaan.
Zwangerschapsverlies dat niet zo aanvoelde
“Omdat wij in een inseminatie-traject zitten, worden wij medisch zeer strikt opgevolgd”, vertelt ze. “En daardoor zijn we ons heel erg bewust van het feit of we al dan niet zwanger zijn. En zo wist ik ook al 5 weken na de gelukte inseminatie dat ik het vruchtje kwijt was”, vertelt ze.
“De dokter noemde het ‘een zwangerschapsverlies’, maar in 1ste instantie voelde dat voor mij niet zo aan. De zwangerschap was nog zo pril ... De meeste vrouwen weten op dat moment niet eens dat ze zwanger zijn. Ik had het idee dat ik er niet echt verdrietig om mocht zijn.”
"De dokter noemde het ‘een zwangerschapsverlies’, maar in 1ste instantie voelde dat voor mij niet zo aan”
Nieuw fertiliteitstraject uitgesteld
“Pas enkele dagen later realiseerde ik me dat ik het niet kon negeren, want er was wel degelijk een zwangerschap geweest”, gaat ze verder. “Er was echt een start, alleen mocht het uiteindelijk niet zijn. Ook voor Marlies was het balen, want zij had al haar hoop op die zwangerschap gesteld.”
“De maand nadien zouden we opnieuw een inseminatie-traject opstarten, maar ik had er even geen zin in. Ik was er mentaal nog niet klaar voor. We hebben die nieuwe poging dan ook met een maand uitgesteld.”
Open over zwangerschapsverlies
Adélaïde en haar vrouw brachten meteen hun omgeving op de hoogte van hun zwangerschapsverlies. “Door het medische proces kunnen wij ook niet anders dan transparant zijn”, zegt Adélaïde.
“Ik moet soms om de 2 dagen een echo laten nemen. Dan ben ik niet beschikbaar op mijn werk en moeten de kinderen opgevangen worden. Als je geen rare situaties wil creëren, moet je open zijn.”
“En misschien is het ook best zo. Dan weten de mensen ook als het niet gelukt is en begrijpen ze waarom we verdrietig zijn. Want uiteindelijk ben je er toch mee bezig. Ik had nog geen babykleertjes, maar over de naam was ik bijvoorbeeld al aan het nadenken.”
Snel overheen gepraat
“We merkten wel dat er nogal snel werd overheen gepraat. Mensen vonden het jammer, maar ze wilden vooral weten of we nog verder gingen met de inseminatie. ‘Want we hebben toch al 2 kinderen’.”
“We merkten dat er snel werd overheen gepraat. Mensen vonden het jammer, maar wilden vooral weten of we nog verder gingen met de inseminatie”
“Dat heeft waarschijnlijk ook te maken met het feit dat het verlies zo vroeg in de zwangerschap kwam. Als mensen zién dat je zwanger bent, is dat veel tastbaarder. Maar ik vond die reacties niet zo erg. Je geeft het een plaats en je gaat door.”
“Ik ben daar behoorlijk nuchter in. Ik heb mensen in mijn omgeving die al 2 jaar een kind proberen te krijgen en die al 8 keer een zwangerschapsverlies hebben ervaren. Dat is pas erg.”
Droom niet opgegeven
Ondanks hun zwangerschapsverlies hebben Adélaïde en Marlies hun droom van gezinsuitbreiding nog niet opgegeven. “We proberen nog altijd met inseminatie, maar dat willen we uiteraard niet eindeloos blijven doen. Als het volgend jaar nog niet is gelukt, bekijken we hoe het verder moet. We zijn hoe dan ook superblij met onze tweeling.”